Bolivië: Uyuni

Onderweg met de nachtbus van La Paz namen we ‘s morgens een pauze op 20 minuten van Uyuni. Daar konden we ontbijten en genieten van de zonsopgang over de woestijn. Dit was een mooi uitzicht. Nadien werden we gedropt in het centrum van Uyuni waar we ongeveer 20 minuten wandelden naar ons Hotel. We kregen het geweldige nieuws dat we zo vroeg al mochten inchecken. Na een hele nacht op de bus te hebben gezeten, is een bed hierna altijd heerlijk. 

Uyuni zelf is een stad in het midden van de woestijn en is dus heel dor. Veel valt hier niet te beleven en de meeste mensen blijven hier dus ook niet overnachten. Ze doen meestal een georganiseerde tour waarbij ze hierna of naar Chili of terug naar La Paz gaan. Wij vonden het in ieder geval aangenamer om een nacht hier te verblijven om de dag erna fris aan onze driedaagse tour te beginnen. 
 

We konden op ons gemak opstaan, ontbijten en vertrekken naar het agentschap waarmee we aan onze tour gingen beginnen. We waren met 6 toeristen plus de chauffeur en gids. De komende 3 dagen zullen we samen spenderen in een 4X4. De toeristen waarmee wij deze 3daagse gingen doorbrengen was een Portugese familie van 4 die tegenwoordig in Lima leeft. Het klikte al snel tussen ons. De 2 kinderen (een meisje van 10 en een jongen van 17) waren voorbeeldig en konden al minstens 3 talen spreken. Hun zoon heeft al meer landen bezocht dan wij! Ze reizen met het hele gezin steeds wanneer er ruimte is om op reis te gaan. 


We vertrokken eerst naar een plaats waar er veel treinwrakken te bezichtigen waren. Uyuni is een regio in Potosi, rijk aan allerlei mineralen (zout, lithium, boor,…). Vroeger werden deze mineralen via trein naar de Pacifische oceaan vervoerd. Tegenwoordig wordt deze nog gebruikt maar niet meer zo intensief als vroeger wegens de slechte relatie tussen Chili en Bolivië. Deze was de allereerste spoorweg in Bolivië (1890). Het was interessant en we konden leuke foto’s maken van de site.
 

Nadien reden we terug naar het dorp om onze lunch op te halen en vervolgens naar het dorp Colchani te rijden. Hier maakten we een bezoek aan een klein zoutmuseum. Daar aten we ook onze lunch. Dan was het moment aangebroken om naar de werkelijke zoutvlaktes te rijden. De eerste stop was aan een zout hotel en aan het begin van de beroemde Paris-Dakar rally. De tweede stop was de belangrijkste/leukste activiteit van de dag. De niet te missen foto-shoot in de zoutvlaktes. Door het eigenaardige landschap is het mogelijk om heel creatieve foto’s te maken. Dit is ook de nummer 1 attractie van Bolivië en vrij uniek in de wereld. Daar rondrijden en lopen was ook zo uniek. Alles was wit en je kon op vele plekken zelf geen einde zien. 

Dan was het verder rijden naar een eiland in het midden van de zoutvlakte. De zoutvlakte was millennia geleden een zee en het eiland bestond dus uit koraal. Op het eiland konden we de gigantische cactussen bezichtigen die al honderden jaren oud waren. Hierop kon je een leuke wandeling maken en had je een geweldig uitzicht op de zoutvlakte. Achteraf reden we nog naar een ander eiland om een toertje in een grot te maken. Je hebt in totaal 30 zo van deze eilanden op de Uyuni zoutvlakte. 
 

Hierna reden we iets verder naar een zout doolhof dat gemaakt geweest was door lokale mensen om nog een extra centje bij te verdienen. Wat ook heel leuk was. We reden 10 minuten verder en maakten nog een stop om nogmaals foto’s te nemen en te genieten van de zonsondergang met een glaasje Boliviaanse wijn. Iets verder was ons logement waar we het avondeten aten en gingen gaan slapen. Deze was in een klein dorpje aan de rand van de zoutvlakte.
 

Dag 2 van onze trip, na het ontbijt, reden we richting een dorp waar we meer over de quinoa planten leerden. De tweede stop was de mirador (uitzichtpunt op 4200m) van het Ollagüe vulkaan waar we eigenaardige groene rotsplanten zagen. Deze gebruiken ze vandaag nog om medicatie van te maken en vroeger vooral ook om vuur te stoken. De plant had de geur van den. Alsook de rotsformaties waren heel speciaal. De derde stop was aan de lagune Cañapa waar vele flamingo’s te spotten waren. Vervolgens reden we naar smelly lake (heeft zijn naam te danken aan de overheersende stinkende geur van sulfer) waar ook flamingo’s waren en we tevens ons middagmaal aten. De volgende stop was aan een rotsformatie die bewoond was door Biscatchas (een soort knaagdier die in deze woestijn leeft). We konden ze cocabladen voederen en zo dichtbij foto’s van hen nemen. Een stop verder was om naar de speciale rotsformaties te gaan kijken met de zogenaamde boomrots. Door de wind en zand erosie, zijn er al verschillende stukken van deze bekende rots gevallen. We bleven niet te lang want het was er heel winderig en fris. De zon is er altijd wel heel sterk op dit hoogteland. De laatste stop van de dag was aan een andere lagune genaamd laguna Colorada. Hiervoor moesten we de ingang betalen tot een ander nationaal park (150 boliviano per persoon). De lagune was magnifiek door de verschillende kleuren (rood, wit en blauw). Ook daar waren er vele flamingo’s te spotten die hun roze kleur verkrijgen van de algen die erin zitten. Tenslotte reden we naar ons 2de logement waar we allen tezamen kaart spelletjes speelden en aten. Het was heel gezellig maar erg koud.
 

De derde dag stonden we heel vroeg op, om 5 uur. We vertrokken na het ontbijt naar de geisers. Dit was ook heel impressionant. De natuurlijke geisers produceerden een witte rook die naar sulfer riek. Ze hebben in de buurt ervan ook een thermische centrale gebouwd.
Hierna reden we direct door naar de Salvador Dali woestijn die zijn naam te danken heeft aan de schilder wegens de bizarre rotsformaties. Hier bleven we niet lang en relatief ver van dit uniek landschap. Dit vonden we een beetje spijtig. De volgende stop was zeker de moeite waard. We stopten aan natuurlijke “hotsprings”. Daar kregen we een uur om van de 2 zwembaden te genieten met uitzicht op een meer en 3 flamigo’s die er toevallig ook waren. De temperatuur van het water was ongeveer 35° Celsius. Na 2 uur rijden stopten we om lunch te eten. Nadien was het ongeveer 1 uur rijden naar de volgende bezienswaardigheid. Het was een groene vallei waar vele lama’s waren. We wandelden tot aan een meertje en het zicht was er idyllisch. Gelegen tussen de rotsachtige bergen leek dit stukje paradijs op een ware film achtergrond. Onze gids noemde het zelfs lama Jurassic Park. Dit was tevens de laatste stop van onze fantastische driedaagse doorheen het zuiden van Bolivië. Eens terug in Uyuni namen we afscheid van de familie, aten we iets, en keerden we terug naar ons Hotel. Een douche was echt nodig want we zaten vol onder het stof. 
 

Onderweg terug naar Uyuni kregen we te horen dat onze bus van de volgende dag niet meer doorging. Dit wegens conflicten en een wegblokkade onderweg naar Villazon. We waren dus genoodzaakt om een dag langer in Uyuni te verblijven. Zo konden we toch dezelfde route nemen zonder te moeten overstappen en wachten in een andere stad. Die dag langer in Uyuni konden we gebruiken voor onze administratie en de planning van volgende landen. Loïc kan dit niet en koos er dus voor om Uyuni verder te verkennen in de vorm van een interessante wandeling. Later in de namiddag aten we onze laatste Boliviaanse maaltijd en kochten we wat voedsel aan voor de dag erna. De dag erna ging beproevend worden, 14 uur op de bus. Van Uyuni namen de bus van 6 uur ’s ochtends richting Villazon waar we rond 12 uur aankwamen. Daar namen we een taxi naar de grenspost waar we bijna twee uur hebben aangeschoven voor onze uitgangsstempel uit Bolivië. Het was heel lang aanschuiven wat voor ons niet echt nodig was aangezien we Europese toeristen waren. Uiteindelijk waren we binnen in Argentinië, klaar voor onze volgende avonturen.