Argentinië – Iguazu falls + dag naar Paraguay 

Van Salta naar Puerto Iguazu was dus een hele uitdaging. Het heeft iets langer dan 24 uur geduurd voordat we toekwamen. In Corrientes maakten we een overstap, we hadden net 45 minuten de tijd voor we op onze volgende bus konden. Net genoeg tijd om naar een betere WC te gaan en iets te kopen om te snacken. We namen dan om 9u de bus en kwamen er rond 18u30 toe. Het werd ook tijd, we werden prikkelbaar van de lange rit. Wanneer we in ons logement geïnstalleerd waren en een douche hadden genomen was het nog even zoeken naar eten. Vele restaurants waren vol en toen beseften we hoeveel toeristen hier wel zijn. 
 

De dag hierop, de 11de oktober, besloten we om het wat rustig aan te doen en ons te informeren hoe we overal konden geraken. We gingen ook naar het uitzichtpunt van de 3 grenzen. Aan de Iguazu/Paraná rivier heb je dus 3 landen; Argentinië, Brazilië en Paraguay.

We waren er iets na de middag en we zaten weer in jungle gebied dus het was hartstikke warm. Je hebt er ook een restaurant met het uitzicht over de andere landen waar we dan lunchten. Hierna gingen we naar de winkel want we hadden een eigen keuken en we wouden graag nog eens zelf eten maken na 3 maanden. 
 

Op 12 oktober stonden we vroeg op om naar de Iguazu waterval te gaan aan de Argentijnse kant. Het was heel makkelijk, je gaat naar het busstation en om de 20 minuten heb je bussen die erheen gaan voor maar 2600 ARS per persoon, heen en terug (ongeveer 3 euro). 

We waren er net met openingsuur, 8 uur en er waren al heel wat mensen. Het park is ook groot, je hebt er meerdere routes die naar verschillende delen van de reusachtige waterval leiden. We dachten te starten met de Devils Throat trail omdat deze de meest gekende is. Je moet er een treintje nemen om dit deel van de waterval te bezoeken. Na 20 minuten stappen, ben je net boven de waterval. Echt prachtig! Enkel was deze ook de eerste stop die iedereen maakte. Het was op elkaar plakken en duwen om wat te kunnen zien. Nadien deden we het blauwe circuit (Upper Trail), dit is ook een prachtige wandeling, en daarna deden we nog de gele (Lower Trail) en de groene trail. Het leek alsof iedereen dezelfde routes uitkozen. Hadden we dit eerder geweten dan hadden we het dus anders aangepakt, op deze volgorde: Blauwe (Upper Trail), Gele (Lower trail) en hierna Devils Throat trail. De watervallen zelf zijn indrukwekkend, een natuurwonder. Echter waren alle mensen een pretbederver. Iedereen denkt enkel aan zichzelf, ze willen de mooiste foto’s en dat maakt dan niet uit of je er staat of niet. Zo kreeg je bijvoorbeeld al eens vaker een telefoon voor uw gezicht.
 

De dag hierop wisten we dat het rustiger ging zijn en we dus ademruimte gingen hebben bij het bezoeken van de volgende waterval. We namen een ferry en staken de rivier over naar Paraguay. Je moet eerst langs de douane van Argentinië en als je over gevaren bent, moet je je laten registreren in Paraguay en krijg je een stempel. Wanneer je met de bus naar Paraguay zou gaan, stoppen ze normaal niet aan de douane en als je er een nacht blijft en ze controleren je, kan je in de problemen komen. Van zodra onze documenten werden gestempeld in Paraguay, gingen we naar het 3-landenpunt. Wanneer we daar waren, zagen we 5 baby kittens. Ze waren zelf nog niet groot genoeg om korrels te eten. Deze waren hier achtergelaten. Ons hart brak. Zeker omdat ze zoveel honger hadden. Er waren een paar lokale mensen die zeiden dat we ze moesten meenemen maar dat konden wij natuurlijk niet. Ze gaven de kittens een beetje tortilla. We hebben er dan ook een prioriteit van gemaakt om die dag nog katteneten en wat melk te gaan kopen. De dag erna moesten we toch dezelfde weg terug. 
 

Er waren niet echt taxi’s en we hadden geen lokaal geld dus zijn we helemaal te voet naar de watervallen gestapt. Deze heet Salta Monday. Het was een flinke wandeling van ongeveer 7 km en we deden er iets minder dan 2 uur over. In dit park heb je een restaurant met uitzicht op de waterval en hier hadden we eerst gegeten. Hierna zijn we de waterval gaan bezoeken en er waren amper mensen in het park. Op het panoramapunt waren we helemaal alleen. Geweldig om deze prachtwaterval helemaal voor ons alleen te hebben. Er was zelfs ook een regenboog te zien. Achteraf gingen we naar ons logement dat op zo een 5 minuten wandelen was van de waterval. Het was een ruim appartement en het was er heel gezellig. Nog later gingen we naar de winkel voor drank en 5 kg katten eten. Verder namen we het rustig aan want het was al een drukke dag geweest. 
 

De dag hierop gingen we meteen ontbijten. Na het ontbijt namen we een Uber naar het 3 landenpunt. Met Uber kan je gelukkig via de app betalen. Wanneer we daar aankwamen, konden we de kittens nergens meer vinden. We keken in verschillende struiken en riepen hen. Even later zagen we een man en een vrouw. We vroegen hen of zij wat afwisten van de kittens. De vrouw vertelde ons dat ze gisteren de kittens had gevonden en bij haar thuis had meegenomen. Ze gingen anders snel sterven van de hitte. We waren dankbaar en gerustgesteld dat de kittens goed waren terechtgekomen. We hadden dan ook al het eten en melk aan de vrouw meegegeven voor de kittens. Gelukkig ook, want we konden zelf niet veel met dat eten doen. 
 

We waren ook net op tijd om de boot te halen, onze exit stempel werd gezet en dan gingen we terug naar Argentinië. Nadat we daar ook weer geregistreerd waren, namen we een taxi naar het busstation. Hier kochten we dan bus tickets om de Iguazu watervallen te bezoeken aan de Braziliaanse kant. Als je de grens over wilt is het dan ook aangeraden om met de bus te gaan. Met de wagen heb je een gigantische file en een wachttijd van uren. Toen wij aan de grens toekwamen van Argentinië moesten we weer door de controle. Het was ook een lange rij en het duurde even voordat we erna weer op de bus konden. Hier hebben we wel 1 uur verloren. Hierna reden we rechtstreeks door naar de watervallen. Als je enkel naar de watervallen gaat, hoef je niet langs de Braziliaanse immigratiedienst. Mocht je er verder reizen, is het wel noodzakelijk dat je je stempel gaat halen. 
 

We kwamen toe aan het park rond 11u30/12u en het krioelde van het volk (het was dan ook een zaterdag). Loïc had er geen zin meer in en wou dus niet nogmaals aanschuiven tussen al het volk. Hij wachtte liever aan de ingang en genoot van een Braziliaans biertje. Toen Emma haar ticket kocht, kon ze pas om 13 uur binnen. Ze moest dus nog 30-45 minuten wachten voordat ze kon gaan aanschuiven. Om 12u30 begon ze aan te schuiven en tegen 13u20 was ze eindelijk binnen in het park. Dan moest ze nog op de bus voor zo een 15-20 minuten om aan de watervallen te geraken. Er waren inderdaad heel wat mensen maar iedereen wilt natuurlijk deze prachtige watervallen komen bewonderen. Ook hier stelde het uitzicht niet teleur. Het park aan de Braziliaanse park is niet zo groot als die van Argentinië maar je hebt er wel een mooi overzicht van de watervallen. Hier zie je werkelijk hoe groot deze is. Machtig. 
 

Emma haastte zicht om de ronde te maken, ze wou Loïc niet te lang laten wachten. Met een shortcut zat ze na 45 minuten terug op de bus richting de ingang van het park. Om 15u zaten we weer op de bus richting Argentinië en het ging ditmaal veel sneller voor ons terug in te schrijven. Om 15u30 waren we alweer in het busstation en gingen we naar ons nieuw logement. Veel deden we ook niet meer buiten wat gaan eten. Het was weer een goede drukke dag.


Zondag 15 oktober namen we een vliegtuig naar Buenos Aires. Normaal gingen we een bus nemen, deze had ons 60 euro per persoon gekost en we hadden er 22 uur op gezeten. Er was een goede deal en we hebben voor ons beiden maar 52 euro betaald om het vliegtuig te nemen. We waren dan in Buenos Aires en deden er amper 2u30 over. ZALIG! Bussen nemen is hier dus niet altijd de goedkoopste optie.