Vietnam: Dalat en Ho Chi Minh City

Van Hoi An naar Dalat namen we een nachtbus. We werden rond 17:30 aan onze homestay opgehaald en afgezet aan het buskantoor. Daar wachtten we nog even en mochten uiteindelijk op de bus. Iedere busrit in Vietnam is een avontuur. Hier werden we om 5 uur ’s ochtends in Nha Trang gedropt. Een stad die op ongeveer 3 uur rijden van Dalat ligt. We werden in een camionette gepropt met 10 mensen inclusief bagages. Na een woelige rit kwamen we rond 11 uur ’s ochtends in Dalat toe. We konden nog niet inchecken dus gingen we de stad in om iets te gaan eten. Om 14:00 konden we eindelijk in onze kamer om uit te rusten na een korte nacht. Later gingen we nog uiteten en zo was onze dag alweer voorbij.

De dag hierna huurden we een motorfiets, de beste manier om de omgeving te verkennen in Vietnam. We reden eerst naar een park waar er sleebanen waren die naar watervallen leidden. We wisten het toen nog niet maar de sleebaan die we wouden bezoeken was nog niet open. Er was tevens ook een kostprijsje aan verbonden en heel druk waardoor we besloten om door te rijden naar een ander park met kleibeelden. Dalat ligt in de bergen en de omgeving is dus zeker mooi. De rit naar de kleibeelden was geen uitzondering. We reden door de naaldbossen wat eigenaardig was wetende dat we ons in het Zuiden van Vietnam bevonden. Het park met de kleibeelden was leuk maar zonder meer. Hier had je ook een gekend kunstwerk waar iedereen hun Instagram-foto wou maken. We wouden niet aanschuiven en zo hadden we alles snel gezien. 
 

Na dit bezoek stopten we onderweg in een lokaal restaurantje. Hierna reden we naar onze eerste stop waar Emma de sleebaan deed. Éénmaal ze beneden was kon ze uitstappen om de waterval te bewonderen en foto’s te nemen. Hierna kon ze terug met de slee naar boven . Ze vond dit heel fijn en zeker een aanrader in Dalat. Loïc genoot ondertussen van een koffie. We keerden dan terug naar Dalat. In Dalat heb je veel avontuurlijke uitstappen die je kan maken, zoals canyoning, rafting, watervallen bezoeken, etc. Deze uitstappen waren voor ons helaas over ons budget waardoor we niet alles uit ons bezoek gehaald hadden. 

De volgende dag hadden we met ons verblijf opnieuw een bus geboekt naar onze volgende en laatste Vietnamese bestemming, Ho Chi Minh City, vroeger Saigon genoemd. Dit is de grootste stad van Vietnam met bijna 9 miljoen inwoners. De busrit verliep voor één keer normaal. We moesten echter op anderhalfuur van de stad overstappen in een kleinere bus. Onderweg zagen we buiten hoe druk het verkeer er was. Emma was vooral aan het babbelen met de Noorse toeristen. We kwamen eindelijk toe rond 18:00 te HCM city en na het inchecken in ons hotel zochten we rechtstreeks achter een goed restaurantje, die we snel vonden.

Voor onze eerste dag in HCM hadden we ’s middags een afspraak bij een aangeprezen tatoe-shop. We besloten om in Saigon een souvenir voor het leven te laten maken. Emma koos voor een zeehondje op haar onderarm en Loïc voor een bij en rozen op zijn hart. Het duurde net geen 2 uur en we waren heel tevreden over het resultaat. Overdag deden we niet veel omdat het zo warm was, 35 graden! Later gingen we een bezoek brengen aan een foodmarket. We deelden een maaltijd omdat we ’s middags laat gegeten hadden. In de market heb je een brede keuze aan gerechten en dranken, voornamelijk vietnamees. Er is ook Thais, Indisch en zelfs Mexicaans te vinden. Aangezien het onze laatste dagen in Vietnam zijn, kozen we natuurlijk voor lokale gerechten. 

Dag 2 in HCM boekten we een tour aan de Cu Chi tunnels. Tegen het einde van de Franse kolonisatie en de Vietnam oorlog werd er een uitgebreid tunnelnetwerk met de hand gegraven. Dit was om guerilla-oorlog te voeren. Er werden meer dan 250 km aan tunnels gegraven. Wij gingen de Ben duoc tunnels gaan bezoeken die iets minder toeristisch is dan de andere volgens onze gids. Het was een rit van ongeveer 2 uur. We stopten onderweg in een atelier waar er schilderijen gemaakt worden met eischellen, schelpen en ander natuurlijk materiaal. Die worden gemaakt door de slachtoffers van agent orange (napalm bombardementen). Emma wou er eentje als souvenir kopen en zo deze mensen ondersteunen. Hierna reden we door tot aan het buitenluchtsmuseum waar we karkassen van oude Amerikaanse legervoertuigen konden bewonderen, een tank, een helikopter, een vrachtvliegtuig en een amfibietank. We zagen tevens hoe aangetast deze waren door de kogel- en bomimpacten. Omdat we deze tour in de namiddag hadden geboekt, waren er amper andere bezoekers aanwezig.

Dan gingen we de jungle in, opmerkelijk was dat de oudste bomen amper 50 jaar oud zijn omdat deze regio vroeger volledig vernield was door agent orange. De omgeving was hierdoor serieus vervuild. Om aan drinkbaar water te geraken moesten ze in de tunnels bronnen graven tot 10 meter diep. We leerden hoe de tunnels in 3 verdiepingen verdeeld waren en hoe het was om een guerillastrijder te zijn. We mochten zelf de tunnels in proberen kruipen en leerden verschillende van hun strategiën kennen. De ingangen van de tunnels zijn een beetje breder gemaakt voor de toeristen. De tweede en derde verdieping kunnen we niet bezoeken omdet het te gevaarlijk en te nauw is. We zagen de verschillende soorten gruwelijke vallen waar Amerikanen te maken mee kregen in de jungle. Het was heel boeiend. 
 

Tenslotte reden we door naar een schietstand waar we tegen betaling met verschillende soorten geweren konden schieten. Wij kozen om met de beroemde kalashnikov oftewel de AK-47 te schieten. We betaalden veel voor 20 kogels maar het was een ervaring. Vietnam is trouwens het enige land ter wereld die toeristen toelaten om met dit soort gevechtsgeweer te schieten. We keerden dan terug naar de stad. Het was ondertussen al ’s avonds geworden en we gingen opnieuw naar de foodmarket waar we genoten van typische gerechten. Dit was onze laatste volledige dag in Vietnam. 
 

De dag daarop namen we een bus naar Cambodia. We boekten deze bus bij “Giant Ibis Transport” en waren er heel tevreden over. Ze keken goed na of al jouw papierwerk in orde was en handelden zelf alles af bij de douane. Je hoeft er gewoon je gezicht met je paspoort nog even te laten zien en je kon verder. Geen lange file. Tussen Vietnam en Cambodia, terwijl onze begeleider alles met de Cambodiaanse douane regelde, konden wij genieten van een lunch. Super fijn om zo moeiteloos een grens over te steken! We hoorden eerder van andere toeristen al verhalen dat wanneer hun visum niet in orde was, ze je aan de grens achterlaten. Met deze maatschappij was dit niet het geval.

Tot binnenkort in Cambodia!