Nieuw-Zeeland: Zuidelijk eiland (West Coast – Hanmer Springs - einde trip)

Op 28 december waren we terug in Wanaka en reden we nog een beetje meer naar het noorden. We logeerden op een parking ver van de stad om de dag hierop nog verder noordelijk, tussen de bergketens te rijden. We wouden naar de Rob Roy’s glacier hiken. Na de zwaardere hike in Milford Sound wouden we een niet te moeilijke hike maken. De 29ste maakten we ons rustig gereed om nog 1u30 verder te rijden om aan de hike te beginnen. De baan was onaangenaam omdat we 1 uur op kiezelstenen moesten rijden. Eindelijk daar wouden we aan de hike beginnen. Wanneer we 10 minuten verder waren, was de brug gesloten om de hike naar Rob Roy’s glacier heen te hiken. Er was nog een andere route die we konden maken maar sinds we er vrij laat bij waren, hadden we besloten om rechtsomkeer te maken. We hadden namelijk geen lunch mee om 6 uur te hiken in de bergen en veel hadden we ook niet gezien sinds het regenachtig was. We keerden dan terug maar onderweg maakten we nog een kleine wandeling om een waterval de bewonderen genaamd, Wishbone falls.          
 

We reden door naar Wanaka centrum waar we origineel langer wouden blijven omdat er daar vele mooie wandelingen te maken zijn. Het was er super druk omdat iedereen met verlof was, ongezien. We dachten dat het zuidereiland rustig en dunbevolkt was, maar in deze periode is het ontzettend druk overal. We besloten dus om niet te lang in de stad te blijven en rustigere oorden op te zoeken. We reden richting de Westkust waar we onderweg kamp hielden. 
 

We reden verder richting de westkust maar onderweg stopten we aan Lake Hawea. Daar genoten we van het scenisch uitzicht en nam Loïc een plons in het water. Het was verfrissend en magisch. We bleven er ook in de buurt overnachten en hadden we een plekje gevonden waar we helemaal alleen waren, wat heel fijn was. De volgende dag bereikten we de Westkust en het eerste dorpje waar we langsreden heette Haast. We stopten daar enkel voor het dumpstation en om te lunchen. In de namiddag maakten we nog een wandeling tot aan een strand met de hoop om er enkele pinguïns te zien. We werden in de plaats aangevallen door legio zandvliegen waardoor we het strand wegvluchten. Onze volgende bestemming was Fox Glacier maar eerst bleven we ergens tussendoor logeren. Het grote nadeel aan de westkust zijn de vele zandvliegen. Ook al is het mooi weer, je kan er moeilijk buiten zitten zonder continue gestoken te worden door deze insecten. Het was wel indrukwekkend om naar de honderden libellen te kijken.
 

De 31ste bereikten we Flox glacier. We besloten echter om nog even door te rijden naar het dorp Franz Jozef waar we oudejaarsavond gingen vieren. De Gletsjer gingen we de dag erna bezoeken. Franz Jozef is een klein en gezellig dorpje waar we ons getrakteerd hadden op een betalende camping voor oudejaarsavond. ’S Middags hadden we een Filipijns restaurantje bezocht. Het was er lekker en dit was voor ons weer even geleden om naar een dergerlijk restaurant te gaan. Nadien genoten we van onze namiddag door kaartspellen te spelen en hierbij dronken we wijn. De avondmaaltijd werd door Loïc gemaakt: steak met puree in roquefortsaus. Later kregen we nog schuimwijn van onze buren die uiteten gingen. We keken dan naar comedyshows en gingen net na middernacht slapen. Het was een geslaagd ouderjaarsavond aan de andere kant van de wereld. We vierden deze als één van de eersten met het 12 uur tijdsverschil.
 

De 1ste dag van het jaar zette we in door een wandeling te maken aan de Fox Glacier. We kozen ervoor om een makkelijke en korte wandeling te maken waar je vanop afstand de gletsjer kunt bewonderen. Hier zijn we opnieuw eerder te verwend geweest omdat we al mooiere, indrukwekkendere gletsjers gezien hadden. Na de wandeling van 2 uur reden we door naar het noorden waar we onderweg stopten aan een rivier om daar de nacht door te brengen. De volgende dag spendeerden we vooral veel tijd in de wagen en stopten af en toe voor een wandeling of voor een mooi uitzicht. Eén van die wandelingen was bij de Hokitika Gorge waar we een mooie rivier en hangbruggen bezochten. We kwamen later toe in Greymouth. Één van de grotere steden aan de westkust. We logeerden daar aan de kust en door de wind waren er weinig zandvliegen. Ook daar waren de parkeerplaatsen schaars. 
 

De dag hierna gingen we ‘s morgens nog eens naar het zwembad, dit was alweer even geleden. We deden er nog onze boodschappen en zorgden dat we weer helemaal klaar waren om verder koers te zetten. We wouden zover noordelijk aan de westkust verblijven. We reden dus naar een dorpje genaamd Hector waar je de laatste gratis kampplaats hebt. Onderweg bezochten we eerst de Pancake rocks, de pannekoeken rotsen. Ze worden zo genoemd omdat deze rotsen lijken op opeengestapelde pannenkoeken. Eigenlijk is dit nog een natuurmisterie, niemand weet hoe deze zo gevormd zijn. Men denkt dat dit door erosie komt. Het was de moeite om te bezoeken maar ook daar waren veel mensen. 
 

De 4de januari gingen we het meest noordelijke dat we konden aan de westkust om daar een wandeling te maken. Vele autowegen in NZ zijn nog kiezelbanen en niet gemaakt voor campervans. Desondanks de waarschuwingen reden we door met onze camper, de bergen in. Gedurende ongeveer een half uur (14 km) reden we op deze weg tot aan onze bestemming. Emma was er niet gerust in omdat de baan zo smal was met diepe afgronden. We bereikten de parking waar we dan een kleine wandeling maakten bij de Oparara Basin Arches. Hier loop je langs een mooie bruine rivier waar je terug alen kunt spotten. Tegen het einde bereik je een gigantische grot waar er een stenen boog te vinden is. Dit was ook best wel mooi. Er zijn nog andere wandelingen die je er kan maken maar Emma had de hele tijd al zenuwen over de terugrit. Hierna was het dus opnieuw dezelfde route terug. Gelukkig kan Loïc rijden als een kei. Op het einde van de baan aan de westkust heb je een camping waar we dan onze lunch aten. In de namiddag maakten we nog een wandeling waar er vroeger mijnen waren in de buurt van Hector. Nadien reden we door naar Westport waar we aan het strand verbleven. ‘s Avonds maakte we ook nog een kleine strandwandeling.  
 

Dichtbij Westport bevindt zich een zeehonden kolonie die we zijn gaan bezoeken. Het was een wandeling van ongeveer 6 km in totaal en we zagen effectief een kolonie zeehonden. Tijdens de wandeling kwamen we ook vele weka’s tegen die hier aan de Westkust helemaal niet zeldzaam zijn. De afgelopen dagen hadden we er in totaal makkelijk zo een 50 tal gezien. Weka’s die aan het oversteken waren als we in de auto zaten. Weka’s die aan de campers toch even kwamen kijken of ze niets te knabbelen konden vinden. 
 

Eerder hadden we al problemen met het vullen van water in onze camper. Die dag kregen we er niets van water in. Emma belde naar Wendekreisen die ons doorverwees naar een garagist te Westport. We hebben er ongeveer 2 uur gezeten maar gelukkig lostte hij het probleem op. Voor onze laatste dagen in NZ reden we op een rustig tempo terug richting Christchurch. We hielden halt ongeveer in het midden van het eiland aan een waterval, ver van de bewoonde wereld. Ook daar was de kampplaats bijna helemaal volzet. We hebben echter altijd geluk gehad met een plaatsje te vinden. 
 

De 6de Januari reden we verder door richting Christchurch. We stopten in een dorp genaamd; Hanmer Springs. Eerst maakten we een wandeling in het bos om dan te besluiten om daar te overnachten. We parkeerden er de wagen en hierna wandelden we terug door het bos naar het dorp. In Hanmer Spring heb je een groot waterpark met hot springs voor 40 dollar. Emma wou deze de volgende ochtend graag bezoeken. Loïc niet omdat hij de drukte wou vermijden. De volgende ochtend ging Emma dus genieten van het waterpark terwijl Loïc Hanmer springs verder bezocht en aan deze blog kon beginnen werken. Van Hanmer Springs reden we naar Amberley waar we onze was nog deden. Later reden we helemaal door naar Christchurch opzoek naar een voorlaatste overnachtingsplaats. We vonden een plaats aan de top van een berg met een mooi uitzicht over de stad en de oceaan. We hadden deze helemaal voor ons alleen. Er waren enkel wat locals die hier ook even parkeerden om van het uitzicht te genieten.
 

Voor de 8ste januari, onze laatste volledige dag met onze campervan, stond het ene en het andere op de agenda. We maakten alvast onze bagpacks en zo konden we de camper van binnen ook goed uitkuisen. We reden er naar het dumpstation om ons water nog eens te ledigen en bij te vullen, gevolgd door een carwash beurt. We besloten om dichtbij de luchthaven, bij het kantoor van Wenderkreizen ook te verblijven. We genoten nog voor een laatste avond van ons huisje op wielen van de afgelopen 2 maanden en gingen slapen. De dag hierop stonden we vroeg op om onze laatste to do’s te volbrengen. Onze gasflessen vullen, tanken, nog eens naar het dumpstation, etc. Hierna was het zover. Om 12 uur moesten we onze camper dan weer terug afgeven. Dit verliep heel vlotjes. Daarna namen we een taxi naar het centrum van het stad. We checkten in en bezochten Christchurch centrum. 

De 10de januari namen we in de namiddag een taxi richting de luchthaven om opnieuw een tussenstop in Australië te maken om de dag hierop naar Japan te vliegen! Wij kijken er alvast heel hard naar uit! 

Tot in Japan!