Nieuw-Zeeland: Zuidelijk eiland (Fjordland – Te Anau – Queenstown – Wanaka – Milford Sound)

Van Bluff reden we door de stad Invercargill (één van de meest Zuidelijke grotere steden van NZL) richting een kampeerplaats naar een dorpje genaamd Winton. We verbleven daar op een plaats naast een golfbaan. We hebben daar voor de eerste keer onze campervan aan een laadpaal aangesloten voor 10 dollar pp. Ook konden we daar van een douche genieten. Verder heeft Loïc een wandeling door Winton gemaakt omdat Emma niet veel zin had om er een wandeling te maken. Winton had iets van een Vlaams dorpje dus was het exotisch gevoel ver te zoeken. De dag hierna reden we diep in regio Fjordenland naar een gratis kampeerplaats midden in een bos. “Sandfly city” noemen ze het daar. Vanaf het moment dat we uit onze campervan liepen, werden we inderdaad lastiggevallen door een legio zandvliegen. Dit heeft ons echter niet tegengehouden om een wandeling te maken in het bos naar een uitkijkpunt over het meer. Het zuiden van het zuidelijk eiland is inderdaad prachtig en wild. 
 

In de ochtend reden we door naar het dorp Manapouri waar we een klein toertje maakten aan het meer. Later begonnen we aan een andere bekende trek, toch een deel ervan. De Kepler trek kan in verschillende dagen bewandeld worden. Wij kozen ervoor om er 8 km van te bewandelen, vooral door het bos en naast het meer. Na onze wandeling gingen we nog even naar het stadje Te Anau, dit is de laatste stad vóór de befaamde plaats ‘Milford Sound’ die 130 km verder ligt. Te Anau is een toeristische trekpleister en is dus heel druk in deze periode van het jaar. In deze regio is het vinden van een gratis kampeerspot heel zeldzaam. Daardoor besloten we om 2 nachten te verblijven in een betalende camping.
 

Deze is in feite het laatste domein waar je kunt verblijven vóór Milford Sound, dat nog zo een 60 km verder ligt. Het domein heet Cascade creek en is magnifiek. Het kost 15 dollar per persoon om er 1 nacht te verblijven maar deze is zeker de moeite waard. Er is ook plaats genoeg, in drukkere periodes is de bevolking waarschijnlijk groter hier dan in bepaalde andere dorpjes. Vele toeristen stoppen er ook om foto’s te nemen van de omgeving en van de lupine bloemen. Wanneer we daar onze apero namen, zag Emma een rare niet-vliegende vogel. We zochten het later op en het bleek een Weka te zijn. Een inheemse Nieuw-Zeelandse zeldzame vogel. Vroeger een gemakkelijke prooi voor de mens aangezien deze niet kan vliegen en heel nieuwsgierig is. De ochtend daarop stond volgende hike op de planning, the Key summit. Het weer zat niet mee, het regende er hard waardoor we niets konden zien. Het gaf ons geen motivatie om helemaal naar de top te lopen. Dus liepen we tot aan een meer maar zagen we ook niet veel van de prachtige natuur. Na de wandeling reden we door naar Milford Sound. De route naar daar zou adembenemend zijn, maar hier opnieuw zagen we weinig. In Milford Sound zelf moesten we $10/ uur betalen voor parking. Dit vonden we veel voor eigenlijk niets te kunnen zien, dus reden we een uur terug naar onze kampplaats en besloten we om later in onze reis terug te komen voor dit prachtig land verder te ontdekken.
 

Op 21/12 reden we van onze kampplaats terug naar Te Anau voor een douche en de camper te ledigen/bij te vullen. Van daar reden we door naar een ander natuurreservaat waar enkel Loïc de Kiwi Burn trail maakte. Emma was wat moe en wou voor de volgende dagen in topvorm zijn. Het weer was ook nog steeds super slecht. De hike duurde ongeveer 3 uur 30 en was fijn en uitdagend. Loïc kwam wel doorweekt terug door in de regen te lopen en rivieren over te steken (omdat het pad door rivieren heen ging). Nadien reden we door naar een dorpje genaamd Lumsden waar we die nacht gingen verblijven. Lumsden is een klein dorpje met een grote parking speciaal voorzien voor campers. Wanneer we in Lumsden onze ochtend routine hadden volbracht, reden we richting Queenstown. Queenstown is één van de meest toeristische en belangrijkste steden van NZL. Veel locals trekken er ook naartoe met de feesten, het was er dus uiteraard heel druk. We reden door Queenstown verder naar een dorp genaamd Glenorchy waar we enkele LOTR-Locaties trachten te bezoeken. We bezochten die plaatsen maar die waren niet uitzonderlijk. We bleven in die buurt overnachten op een fijne plek aan een rivier met veel lupine bloemen. Vele toeristen stopten daar ook om foto’s te trekken. Voor de komende dagen, het Kerstweekend, hadden we heel leuke vooruitzichten in Queenstown.
 

’s Morgens namen we een douche in Glenorchy om proper aan onze eerste leuke activiteit te beginnen; een helikoptervlucht! We reden naar de luchthaven van Queenstown en zochten een parkeerplaats. Samen met een ander koppel stonden we te wachten op onze beurt. We kregen eerst basisinstructies en dan was het moment aangebroken. We maakten kennis met onze piloot John en kropen meteen de helikopter in. Het was voor ons beiden de eerste keer dat we deze mochten ervaren. We vlogen een tiental minuten naar een bergtop (de makkelijkste hike ooit) waar we enkele foto’s konden trekken en genieten van het uitzicht. Op de heenweg mocht Emma vooraan naast de piloot zitten. We vlogen terug naar de luchthaven waar we een fotosouvenir kochten als fooi voor onze piloot. Ookal was het heel snel gedaan, was dit een superleuke ervaring. 
 

De helikoptervlucht was gedaan rond 14:00 uur. We reden dan naar het centrum van Queenstown om aan de volgende activiteit te beginnen; een “luge” afdaling. Eerst parkeerden we en aten we iets om vervolgens de kabelbaan te nemen naar de top van de berg. Het was de 23ste December op een Zaterdag, dus ontzettend druk. We hadden 6 ritten geboekt. Het is te vergelijken met een pretparkattractie waar je aanschuift en dan een skilift naar boven neemt. Eens je boven bent, ga je in een slee op wieltjes zitten die je naar beneden stuurt met een hendel in het midden. We konden heel snel gaan maar we moesten goed opletten voor kleinere kinderen en andere tragere bestuurders. Na onze 6 ritten was deze activiteit dan ook weer over en reden we naar de dichtstbijzijnde gratis kampeerplaats een 20tal km uit Queenstown. 
 

De 24ste reden we terug naar Queenstown om aan onze derde gekke “Kerst” activiteit te beginnen; een soort gigantische schommel. In het bureau wachtten we nog even voor de bus om ons op te halen. De busrit duurde ongeveer 45 minuten. Onderweg konden we genieten van het mooie landschap en zagen we vele wijngaarden. Wanneer we aankwamen, trokken we meteen een harnas aan en liepen we naar de brug. We konden kiezen uit verschillende poses om de sprong te maken. De koppels voor ons kozen voor de basissprong waar ze zij aan zij zitten. Wij kozen voor een andere optie waar Emma recht tegenover Loïc zat. Je kan er zelf voor kiezen om deze ondersteboven te doen! Het was onze beurt en we werden natuurlijk goed vastgemaakt. Dan werden we boven de canyon geheven en de diepte in losgelaten. De Nevisswing (wat wij deden) is één van de grootste swings ter wereld. De val duurde een fractie van seconden maar het gaf ons wel een adrenaline-kick. Dan werden we weer naar boven geheven. De activiteit was heel snel gedaan en dan konden we weer 45 minuten terug op de bus naar Queenstown zitten. Bij deze was ons gek weekendje in Queenstown over. De weervoorspellingen waren gunstig dus besloten we om rechtstreeks richting Wanaka te rijden waar we voor de 25ste een befaamde hike wouden maken.
 

De avond van de 24ste ’s hadden we ons getrakteerd op een gemarineerd stukje zalm en gingen we vroeg gaan slapen. De 25ste ging onze wekker af om 3 uur ’s nachts. We reden dan in het donker in de regen naar de parking waar we om 4 uur aan onze hike begonnen. We dachten er met Kerstdag alleen te zijn, maar er waren al vele auto’s op de parking. Er waren al veel mensen zo vroeg aan de klim begonnen om op tijd de zonsopgang te zien (tegen 5u45). De hike is een klim van 1300m naar Roy’s Peak. Tijdens de klim zagen we de schapen en de vogels ontwaken. We wouden er bij zonsopgang geraken maar helaas was het te bewolkt. We bereikten Roy’s peak om 8:00. Ook daar zaten we in de wolken en konden we niets zien. Bij de afdaling begonnen de wolken zich weg te trekken en konden we genieten van het prachtige uitzicht. De hike was hevig en duurde in totaal ongeveer 7 uur. Wanneer we afdaalden kwamen we heel veel mensen tegen. Het was ook erg warm geworden en we waren dankbaar dat we hier vroeg aan waren begonnen. Deze is een heel populaire hike hier, zelfs met Kerstdag.
 

Na de hike hadden we ons ergens rond Wanaka geparkeerd om een douche te nemen en te lunchen. Hierna reden we door naar een uitkijkpunt op Queenstown waar we dachten te logeren. Naar onze mening was het er te druk en warm maar we hebben er wel een dutje gedaan, het was nodig. Daarom besloten we om te overnachten uit Queenstown aan een meer waar we onze kerstcadeautjes opendeden. We hadden eerder besloten om terug richting Milford Sound te rijden omdat de weervoorspellingen gunstig werden voor 1 dag. De dag erna reden we helemaal terug via Lumsden en Te Anau naar de prachtige kampeerplaats waar we een week eerder kamp gezet hadden, te Cascade creek. Er waren veel mensen aanwezig, wegens het goed weer de dag erna. Het regent er gemakkelijk meer dan 250 dagen per jaar in Milford Sound. Je moet dus geluk hebben dat er een droge dag is wanneer je Nieuw-Zeeland wilt bezoeken. Gelukkig hebben wij veel tijd en flexibiliteit. Op de camping hadden we weer het geluk om een nieuwsgierige Weka terug te zien! 
 

We stonden op om 7 uur om naar de parkeerplaats van de hike te rijden die we wouden doen; de Gertrude Saddle. Deze hike kan enkel gedaan worden wanneer het mooi weer is, anders is het te gevaarlijk. Het is een tocht voor ervaren/fitte hikers. We begonnen aan de hike rond 8 uur. Hier hadden we een klim van ongeveer 800 meter voor de boeg. De moeilijkheidsgraad lag aan de weg die niet altijd even duidelijk gemarkeerd was en de rotsen die we moesten beklimmen. Ook moesten we een rivier oversteken met een mooie waterval. De hike begon al met een prachtig uitzicht en deze werd met het half uur nog mooier. Na alle moeite, de beloning! Eens we de top bereikt hadden, was het uitzicht adembenemend. We zagen tot ver in de diepe fjorden tot aan de zee en het was prachtig. Zo prachtig dat we dit hier moeilijk kunnen verwoorden. Voor ons was dit één van de mooiste hikes die we al hadden mogen maken. De route was prachtig en avontuurlijk en je hebt er het mooiste uitzicht. We hebben aan de top onze lunch gegeten om nadien aan de afdaling te beginnen. Onderweg naar beneden kwamen we een kennis tegen die we in Ecuador in the Secret Gardens hadden ontmoet, de wereld is klein. We waren terug aan onze camper rond 14:00.
 

We reden opnieuw naar Miford Sound om dit met het mooie weer te kunnen zien. De weg ernaartoe is vooral de moeite waard. Onderweg zagen we ook de Kea-papegaai die hier bekend staat. In Milford Sound was het eerst zoeken naar parkeerplaats. Na 15:00 betaal je hier $5 ipv. $10 voor 1 uur. We maakten dan nog een toertje rond Milford Sound. We dachten hier een dorp te vinden maar we kwamen enkel 1 gebouw tegen, een soort cruisestation. Milford Sound staat inderdaad bekend voor zijn cruises tussen de Fjorden maar deze is voor ons te kostelijk. We hadden onze prachtige hike achter de rug en deze was gratis! Het was er ook heel druk en er vlogen tallozen helikopters en vliegtuigjes rond. Na een uur hadden we dit dan ook bezocht en konden we doorrijden richting onze volgende bestemming. We bleven nog een nacht in Mossburn, dichtbij Lumsden, om de volgende dag terug naar Wanaka te rijden. Tot zo in ons volgend verhaal. Onze reis in Nieuw-Zeeland zit er al bijna op!