Japan: Kyoto en dagtrip Nara

Op zaterdag 20 januari namen we opnieuw de hogesnelheidstrein, deze keer richting Kyoto. Kyoto is één van de meest toeristische trekpleisters van Japan. Tot en met 1869 was het de hoofdstad van Japan. Kyoto is het centrum van traditionele Japanse cultuur en religie. Ongeveer 1/3de van de Japanners komen hier jaarlijks met verlof. Onze verwachtingen lagen dus heel hoog! Wij kwamen ergens in de late namiddag toe. We logeerden in een klein typisch Japans appartementje en we vonden het fijn om met ons allen de volgende dagen hier samen door te brengen. 
 

Zondag stonden we vroeg op om naar “Sannenzaka Path” te gaan, DE gekende straat van Kyoto met allerlei kleine steegjes en winkeltjes. Helemaal boven heb je een boeddhistische tempel, Kiyomizu-dera. We waren hier om 8u30 en toch waren er al heel wat mensen. Deze tempel was mooi en indrukwekkend. Verder namen we een wegje naar een afgelegen tempeltje genaamd Seikan-ji Temple. Daar was niemand maar de tempel was ook prachtig. Toen we terug aan Sannenzaka Path toekwamen krioelde het van het volk. Alle winkels waren intussen geopend en we moesten elkaar weer goed in de gaten houden. We aten hier en daar een kleinigheid als ontbijt. Ze hebben er vele leuke souvenirs en verschillende snacks die je er kan proeven. 
 

Hierna maakten we een korte stop aan Yasui Kompiragū Shrine. Deze is heel gekend omdat wanneer je door de holte van de steen kruipt je een wens mag doen. De rij was echter lang en niemand was gemotiveerd om aan te schuiven. We liepen dus wat verder door tot aan de grote winkelstraat/hoofdbaan Naramonocho. Ook hier moest je over de koppen lopen. Je hebt hier ook veel gezellige zijstraatjes met vele restaurants en winkels. We wandelden kort in de Nishiki Market waar we al in de verleiding kwamen om weer allerlei eten te kopen. We hadden niet veel tijd over omdat we om 13u30 aan een museum moesten staan. Het was niet altijd even evident om een restaurant te kiezen die iedereen aanstond. Dat is iets moeilijker als je met 4 aan het reizen bent in plaats van met 2. 
 

Om 13u30 hadden we dus een bezoek geboekt aan de Samurai Ninja museum – with experience.  We hadden geen grote verwachtingen maar we vonden dit bezoek superfijn! 

De tour begon met wat uitleg over de geschiedenis van samurai’s en ninja’s, de evolutie doorheen de jaren en de hiërarchie in Japan. Ook kregen we verschillende authentieke samurai harnassen en zwaarden te zien. Het was heel boeiend. Hierna leerden we ninjasterren werpen en mochten we ons verkleden in een samurai en foto’s nemen. Zeker een aanrader! 
 

Hierna aten we een kleinigheid om dan de Heian Shrine te bezoeken. Tempels en shrines sluiten hier vaak rond 16u dus beter dat je de tijd niet uit het oog verliest. We kwamen er nog net op tijd toe en bewonderde deze Shrine vanuit het middenplein. Je kan er ook de zen-tuinen bezoeken maar hiervoor moet je betalen. Deze hebben we dus niet gedaan. 

Onderweg naar ons logement zochten we om een normale maaltijd te eten. Hierna kwamen we moe maar voldaan terug in ons logement na een lange maar fijne dag. 
 

Maandag stonden we extra vroeg op om vóór 8 uur aan één van de topattracties te staan van Kyoto, Fushimi Inari-taisha. Dit is een shinto-altaar uit 711 na Christus op een berg, met een pad met honderden traditionele poorten. We waren er vroeg bij maar toch waren er al redelijk wat mensen aanwezig. Op de kaart lijkt het park klein maar we waren aangenaam verrast hoe groot deze was. We wandelden helemaal naar boven en beklommen heel wat trappen. Japanners komen hier rond nieuwjaar heen om hun nieuwjaarswensen op een klein houten poorten replica neer te schrijven en hierna aan een altaar achter te laten. 
Hoe hoger we waren, hoe minder mensen er aanwezig waren, wat aangenaam was! Het heeft ons ongeveer 2 uur geduurd om de hele ronde te maken. Éénmaal we terug beneden waren, was er verschrikkelijk veel volk. Gelukkig waren we vroeger opgestaan om dit te bezoeken. Het was de moeite helemaal waard! 

Vervolgens gingen we naar de boeddhistische tempel Nanzen-ji. Hier waren weinig bezoekers aanwezig maar ook deze tempel was prachtig. Er zijn namelijk ontzettend veel tempels in Kyoto, het kan een aangename verassing zijn om een minder gekende op te zoeken. 
Wanneer je deze tempel binnen wou, moest je betalen. Na het bezoeken van de prachtige Fushimi Inari-taisha die gratis was, vonden we het niet waard om hier geld aan uit te geven. Dus maakten we nog een kleine wandeling in de omgeving en dan hadden we het even gehad met tempels. We namen terug de bus naar het centrum, bezochten er de Nintendo store en gingen hierna weer naar ons logement. Als avondmaal zijn we naar de supermarkt gegaan en hadden we voorgemaakte maaltijden gekocht. Je kan deze in alle supermarkten en convenience stores terugvinden. Van Sushi naar dumplings tot een schotel met vlees, groenten en rijst. 
 

De dag hierop stonden we alweer om 6 uur op om nog een heel toeristische plaats te gaan bezoeken. Om 7u45 waren we in het Arashiyama Bamboo Forest. Alweer waren er al heel wat mensen aanwezig om foto’s te nemen. Dit bamboo bos was mooi maar we waren erg teleurgesteld met hoe klein deze was. Na ongeveer 500 meter stappen waren we al doorheen het bos. We namen er nog enkel foto’s en wandelden verder. Iets voor 9 uur stonden we aan de ingang van Iwatayama Peak Rest House. Om 9 uur gaat de kassa en poorten open. Op de top van de berg heb je er namelijk veel aapjes. We waren er als allereerste en vanboven heb je een prachtig uitzicht over Kyoto. De aapjes lopen er vlak naast jou. Je hebt er een hut waar je voedsel voor de apen kunt kopen. Je kunt ze van achter een tralies voederen. Deze was superfijn en we hebben met vele aapjes goed gelachen! Omdat ze hier overal streng zijn met eten geven aan wilde beesten zijn ze minder agressief. Overal worden ook duidelijke instructies gegeven over hoe je je moet gedragen tegenover de apen. 

Hierna namen we 2 bussen richting Ryoan-ji. Deze is alweer een boeddhistische tempel met een typische zen-tuin. Ons bezoek was hier vrij kort en hierna besloten we om terug richting ons logement te gaan omdat Victor er gebleven was. We aten samen lunch om nadien ons terug in 2 groepen op te splitsen. De jongens gingen de Kyoto tower bezoeken. De toren is meer dan 100 meter hoog en je hebt er een mooi uitzicht over heel de stad en de omringde bergen. De vrouwen gingen naar een tweedehands kimono winkel. Overal in Kyoto kan je kimono winkels vinden waar je ze ook bvb. voor 1 dag kunt huren. We bezochten de winkel “Vintage Kimono AN Gion”. Op sociale media hadden we gezien dat deze een grotere winkel was waar je goedkope kimono’s kon kopen. Er was inderdaad veel keuze, voor mannen en vrouwen. De prijzen liepen van 10 euro tot +200 euro. Natuurlijk zijn de mooiste kimono’s de duurste. We kozen een kimono uit die goedkoop was en ons goed stond. Dit is een leuk souvenir! Hierna aten de vrouwen nog een pancake en gingen terug naar het logement. 
 

Op onze laatste dag met ons 4 maakten we een dag-tripje naar Nara. De stad is vooral gekend omwille van de vele herten die er in het Nara-park rondlopen. Toen we toekwamen en de herten zagen, keken we er al naar uit om hen te voederen. In het park zijn er standjes waar je herten-koekjes kunt kopen. We kochten 5 porties koekjes en de herten rondom ons wisten hoelaat het was. We werden dan ook meteen omsingeld door ongeduldige herten. In het park zijn er informatieborden waar aangegeven staat dat ze kunnen bijten en je kopstoten kunnen geven. Dat doen ze effectief wanneer ze eten van jou willen hebben. Het was dus minder fijn dan wat we eerst verwacht hadden. Met nog 1 pakje koekjes die we over hadden wandelden we verder het park in. We zagen andere toeristen die ook aan het sukkelen waren met hun koekjes aan de herten te geven. We hadden later dus begrepen dat je beter op een plek gaat waar er maar 2 tot 3 herten zijn. Als je naar een plek gaat waar er 20 herten zijn, wees dan maar zeker dat ze dus allemaal op je afkomen. 

Het fijne aan deze herten is wanneer je naar hen buigt, ze terug buigen. Dit doen ze natuurlijk met de bedoeling om koekjes te krijgen. Wat je dus van videos op sociale media ziet moet je niet altijd geloven. We hebben meer mensen gezien die een angst hebben opgelopen van deze herten dan dat ze een fijne tijd met hen hadden doorgebracht. In het park bevind zich een gekende tempel, Todai-ji. Ook hiervoor moest je ingang betalen om deze te bezoeken. We hadden ondertussen al genoeg tempels gezien dus besloten we om het enkel van buiten te bewonderen. Nog één van de gekendste plaatsen in Nara is Nakatanidou, een kraampje waar ze traditionele mochi verkopen. Op een bepaald uur kan je zien hoe ze de moshi’s klaarmaken. Op social media is deze helemaal hip en we wouden dit dan ook uitproberen. Ook hier waren we echter wat teleurgesteld. Het lag misschien aan ons maar de moshis beviel ons niet. Naar onze mening is Nara over-hiped en ook niet zo de moeite waard om te bezoeken. We aten er nog lunch en keerden hierna met de trein terug naar Kyoto. Het was een korte dag-uitstap. In de namiddag deden we niet veel meer. Iedereen maakte vooral zijn valiezen. 


Op donderdag 25 januari was het weer tijd om afscheid te nemen. Fabienne en Victor moesten naar Tokyo om de 26ste hun vlucht naar België terug te nemen. Loïc en Emma gingen richting Osaka om hun reis in Japan verder te zetten. Het was weer een pijnlijk afscheid maar we waren erg dankbaar voor de tijd die we samen hadden doorgebracht. Erg fijn om met anderen/familie nog eens op ontdekking te gaan. Gelukkig zien we de mama van Emma snel terug in Namibië! Onze laatste week in Japan is dan ook al ingezet. Tot snel!