Bolivië: Copacabana

Op 20 september kwamen we toe aan de grens met Peru en Bolivië. Wij reisden samen met de Peru/Bolivia hop bus en ze begeleidde ons goed met hoe dit proces ging verlopen. Eerst kregen we een exit stempel in Peru en hierna moesten we met al onze spullen doorlopen tot over de grens. Hier gingen we dan bij de Boliviaanse controlepost en kregen we onze entry stempel voor Bolivië. Normaal zou je ook jouw Covid passpoort of -test moeten laten zien maar dat hebben ze niet gevraagd. Ze kunnen ook om jouw gele koorts passpoort vragen als je al vele landen bezocht zou hebben met dat risico maar ook hier, niets gevraagd. Ze bekeken ons enkel serieus en verveeld aan en gaven ons een stempel. Zolang je dus maar geen Amerikaans paspoort hebt, zullen ze je hier niet snel lastigvallen. 
 

Hierna was het nog maar een 8 km doorrijden richting Copacabana, onze eindbestemming. Hier heb je het “strand” aan het Titicaka lake, het hoogste en grootste meer ter wereld. Met al onze zware bagages gingen we bergop richting ons hotel waar wij de volgende 4 nachten gingen verblijven. Emma had bewust Copacabana gekozen omdat het er rustig en gezellig is. Net na al de drukte in Peru was Copacabana ideaal om tot rust te komen. Hierbij hadden we een iets grotere kamer geboekt, maar nog steeds binnen budget ;-). 
 

Donderdag 21 september hadden we maar 1 activiteit op de planning staan. Om naar het uitkijkpunt van Copacabana te gaan en daar de zonsondergang te zien. Het was maar 200 meter naar omhoog maar het was weer een uitdaging sinds dit dorp op 3831 meter boven de zeespiegel ligt.
 

De vrijdag hadden we een dagtrip geboekt met de organisatie Bolivia Hop naar het eiland Isla Del Sol. Je zit zo een één uur op de boot om er te geraken. We werden aan het zuiden van het eiland afgezet en je betaalt hier dan ook 10 BOV per persoon als ingang. Deze gaat naar de lokale community. Op dit eiland heb je er totaal 3 en als je heel het eiland wilt verkennen, moet je ook voor elke community 10 BOV betalen (wat maar 1,5 euro is). In het zuiden heb je een tempel die van vóór de Inca’s is, genaamd Templo del sol. Deze was 2 jaar terug ingestort omdat het al zo oud was. Gelukkig hebben de locals de tempel hersteld. Vanaf hier was het even een kleine klim naar boven om tot aan het wandelpad te geraken. Vanaf deze weg konden we naar het dorpje wandelen. Je ziet er de vele terrassen waar de bevolking hun voedsel op teelt en waar hun alpaca’s, lama’s, ezels of schapen op liepen.  Aan de haven namen we de boot terug. We bezochten er dus enkel de Yumani community. Er zijn hier ook vele logementen beschikbaar over heel het eiland. Sommige backpackers bezoeken op deze manier het eiland van noord naar zuid. 4 jaar geleden was het noordelijk deel van het eiland gesloten voor toeristen wegens twisten tussen de communities. Tegenwoordig is dit geen probleem meer. Van noord naar zuid hiken duurt ongeveer 3 uur.  
 

Zaterdag 23 september wou Emma echt eens niets doen. Geen hike, geen bergen opklimmen, even uitblazen. Na het ontbijt heeft ze tot in de late namiddag wat To Do’s afgewerkt en de planningen/reservaties gemaakt voor volgende landen. Voor vertrek was alles tot en met Copacabana geboekt. Er was ook veel leven op staat. Het was zaterdag en het leek er de hele namiddag feest te zijn. Naast ons hotel had je de kathedraal van de heilige maagd. Wat van Copacabana een beroemd bedevaartsoord maakt. De priester zegent de mensen hun auto’s 2 maal per dag in de week en tot 4 maal ‘s weekends. Hiervoor kopen ze een fles bubbels, bloemen en andere versiering voor aan hun auto. Het was er vaak file. 
 

Loïc daarentegen kan dus niet stil zitten, rust staat niet in zijn woordenboek. Hij zocht op welke hike hij kon maken en natuurlijk wou hij de langste van allemaal maken. Hij heeft zo een 18 km richting het dorp Yampupata gestapt. Hopende dat op het einde een mooi uitkijkpunt en bar zou zijn maar helaas, niet veel soep. Aan de kleine haven was er gelukkig een “collectivo”, of taxi. Samen met een koppel Fransen die net van de boot afkwamen van Isla del Sol en 4 andere mensen reden ze dan terug naar Copacabana. Hier in Bolivië zijn trouwens veel Fransen. Bijna elke toerist die we hier tegenkwamen, kwam uit Frankrijk. 
 

Eenmaal terug in het hotel was Loïc helemaal uitgeput van de hike. We gingen enkel nog wat gaan eten en hierna nog genieten van onze laatste avond in ons leuk logement. 

Op onze laatste dag in Copacabana maakten we ‘s morgens onze bagages klaar, maakten we een kleine wandeling en aten een late lunch/vroege avondmaaltijd. Om 18 uur namen we de Bolivia Hop bus richting de hoofdstad La Paz. Onderweg moesten we aan een bepaald punt, het dorp Tiquina, de Titicaca per boot oversteken. Daarbij moesten we even de bus af. De bus moest op een ander groter vlot de oversteek maken. In La Paz hadden we al veel interessante activiteiten voorzien. Tot snel!