Vietnam: Hoi An

Van Hue namen we op 21/02 een slaapbus (bus met bedden), deze keer richting Hoi An. Hoi An was vroeger het belangrijke handelscentrum van Vietnam en tot op heden is deze opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. We kwamen tegen de vroege avond toe in onze volgende homestay en ook hier waren ze zo vriendelijk en behulpzaam. Hoi An staat tevens gekend om goedkoop kleren en andere zaken op maat te laten maken. We vroegen aan onze host of ze een goed adresje kende en ze nam ons meteen mee naar haar zus die ons dan ook een korting zou geven. We waren in een druk en gezellig marktje waar je allerlei goederen kon vinden. We bestelden meteen 2 kostuums voor Loïc en een kleedje voor Emma. De ronde ging al snel dat we verloofd waren en ze smeekten ons dan ook om op maat schoenen te laten maken. Het was al laat en iedereen had de nodige afmetingen, bestellingen en geld en konden ze dus aan het werk. 

We verkenden voor het eerst Hoi An by night. Het krioelt er van de toeristen. Hoi An is dan ook één van de gekendste plaatsen in Vietnam waar iedereen heen wilt. Vooral voor de mooie lichtjes en lampionnen die er overal hangen. Dit maakt het zo gezellig en romantisch. Je hebt er vele toeristische kraampjes, klerenwinkels, food trucks, etc. Op straat proberen lokkers je een boottrip aan te smeren maar alles was zo druk dat wij er niet op ingegaan zijn. We zochten snel nog wat te eten en gingen hierna weer naar onze Homestay. 

De volgende ochtend konden we gratis fietsen lenen van ons logement en trokken dan naar de rijstvelden. Je hebt hier ook tours voor maar het is makkelijk en goedkoper om dit zelf te doen. Na 1u30 fietsen en bezoeken van de rijstvelden besloten we om wat te drinken met een mooi uitzicht. Het was namelijk weer erg heet en vele zweetdruppels vielen al snel over ons gezicht. Hierna reden we naar een restaurant om te lunchen waar Loïc een typisch gerecht van Hoi An probeerde; Cau Lau. De eigenares was heel vriendelijk en sloeg met ons een babbeltje. Het is ook de eerste keer dat we meer met lokals konden praten omdat de meesten hier wel een woordje Engels kunnen. 

Later keerden we terug naar ons verblijf waar onze host ons meenam naar een plaats waar ze lampionnen vervaardigen. Dat bedrijf werd alweer gerund door één van haar familieleden en hebben we hen dus goed gesponsord. We namen 3 lampionnen mee en konden zelf een bestelling achterlaten voor een patroon met dezelfde maat van lampion die we mooi vonden. Hierna fietsten we terug naar ons logement waar we eerst een nodige douche namen om later terug naar de markt te gaan. Nog geen 24 uur later waren de schoenen en kleren al klaar. Bij het passen, kan je nog enkele aanpassingen voorstellen. Loïc zijn schoenen mochten nog iets strakker, net als zijn kostuumbroek en nog een paar laatste afwerkingen bij het kleed van Emma. Emma was er zo blij mee dat ze snel nog een paar schoenen en een kleed extra bestelde. 

Na al het passen en opnieuw zweten gingen we The Old Town van Hoi An weer in. We maakten wat foto’s bij de lantaarns en probeerden wat te genieten van de sfeer (wat niet gemakkelijk was met het aantal mensen). Een andere gewoonte van hier is om een brandend lantaarntje in de rivier neer te leggen, vanaf een boot of langs de zijkant met behulp van een lange stok. Er zijn ook vele mensen die deze aan de toeristen proberen te verkopen. Natuurlijk moest Emma het ook eens gedaan hebben, anders was ze niet in Hoi An geweest.

De ochtend hierop kwamen ze ons kort na het ontbijt ophalen voor onze dagactiviteit. We hadden een kookles en een “coconutboat-trip” geboekt. We gingen eerst naar de ochtendmarkt wat verder van het toeristisch centrum. Hier kochten we met onze gids de benodigde ingrediënten voor de kookles en leerde ze ons veel bij met “grootmoeders” weetjes. Ze legde bijvoorbeeld uit dat wanneer een dragon fruit krullen heeft, het een rode dragon fruit is en geen witte. Dat je er ook varkenskoppen kunt kopen om er heerlijke soep van te maken, de hersenen zouden de soep een smeuïgere smaak moeten geven. Natuurlijk nog veel meer en dat vonden we alweer super interessant. 

Nadat we alles hadden verzameld gingen we ons busje weer in richting de kokosnoten boten (die worden zo genoemd voor de vorm maar ze zijn uit bamboo vervaardigd). Hier kregen we eerst een thee en er werd ons gevraagd of we rondjes wouden draaien met ons vlot. Zodra iedereen op een bootje zat, werd de muziek aangezet en draaide onze stuurman rondjes met de boot op een snel tempo. Hierna begonnen alle lokals gek mee te dansen en moedigde ons aan om mee te doen. Wij vonden dit grappig en deden maar mee. Hierna gingen we wat verder op de rivier waar we met een groot net mochten vissen. Loïc probeerde het eens maar helaas, ... Dit was natuurlijk allemaal voor de show omdat het overdag door alle toeristen moeilijk geworden is om er vis te vangen. De vissers moeten ‘s nachts vissen om iets aan de haak te kunnen slaan. We kregen ook de kans om krabben te vangen en Loïc ving er 3. Na ongeveer 20 minuten was onze boottrip beëindigd en gingen we naar de stoven om aan de kookles te beginnen. 

Op het menu stond: rijst pancake, groenten salade, loempia’s, dipsausje, kip, Cau Lau. Inderdaad een lang lijstje! Voor de rijst pancake te maken moesten we de rijst nog persen met een ouderwetse handmatige machine. Eenmaal tot deeg geperst, deed onze kok alles voor en gaf ons de verdere instructies. Hierna maakten we onze eerste 2 rijstpannenkoeken. Eerst bakten we het vlees en garnalen in olie. Hierdoor ontstond een fameuze vlam. Dit maakte deel uit van de show natuurlijk. We aten de 2 pannenkoeken op om hierna al het overige te maken. We hadden te veel gekookt, iedereen zat overvol en we hadden veel moeten overlaten. Gelukkig kregen de kippen en varkens al onze restjes. 

Om 14 uur werden we afgezet aan ons logement waar we rust namen om te verteren. Tegen 16u gingen we terug naar de markt om de afgewerkte schoenen van zowel Loïc als Emma op te halen. We pasten dan meteen de pakken en kleedjes voor een laatste keer. Aan de kleedjes waren nog enkele foutjes dus moesten we deze 2 uur later terug ophalen. Met onze grote aankoop hadden we een das en een sjaaltje gratis erbij gekregen. Om 18u30 hadden we dus alles mooi ontvangen en gingen we onze nieuwe kleren afzetten in ons logement. We genoten dan van onze laatste avond in Hoi An. We bestelden een drankje aan de rivier waar we van de lichtjes konden genieten. Onze magen nog vol na het veel eten dus aten we een kleinigheid. Tegen 21u keerden we terug naar ons hotel. 

De volgende ochtend regelden we met onze host dat de lokale post onze aangekochte spullen naar huis zou versturen. Het was niet goedkoop maar we hadden veel geld uitgespaard met alles hier te laten maken. Na het uitchecken gingen we lunchen en wouden we ons eens laten verwennen met een massage van 30 minuten. Hierna bezochten we nog even het “Precious Heritage Art Gallery Museum”. Een Franse fotograaf heeft van verschillende inheemse volkeren prachtige foto’s genomen in hun traditionele outfits. Dit was gratis en zeker een bezoekje waard! Vervolgens speelden we nog een kaartspel in ons logement in afwachting van onze nachtbus naar DaLat. Het verhaal volgt snel! Tot dan.