Peru: Arequipa met Colca Canyon – doortocht naar Bolivië via Puno

Arequipa

We kwamen vrijdag 15/09 ’s ochtends vroeg toe in Arequipa. Het beloofde een speciale dag te worden op Emma’s verjaardag. Eerst gingen we onze bagages droppen in ons hotel. Aangezien het nog zo vroeg was, hadden we nog ongeveer 6 uur te vullen. Die hebben we goed benut. Eerst zijn we gaan ontbijten in een hip brunch restaurantje. Nadien zijn we naar de mirador van Arequipa geweest. Daar heb je een mooi zicht over de 2 vulkanen (Misti en Chachani) en er zijn ook interessante gebouwen te bezichtigen. Met het terug naar beneden gaan zijn we een klein museum gaan bezoeken over de verschillende Peruaanse kamelieden (Alpaca, Lama, Guenaco, Vicuña) en over hoe ze hun wol bewerken tot verschillende textielen. Daar konden we zelf de dieren voederen en aaien. De korte rondleiding eindigde ook in een winkel waar alle kledingstukken gemaakt werden uit alpacawol. Je voelt je er dan ook een beetje verplicht om wat te kopen aangezien het bezoek gratis was. We hebben er dus uiteraard souvenirs gekocht.
 

Achteraf zijn we naar een ander museum geweest over de offer rituelen van de Inka’s. Dit was zeker ook heel interessant. De Inkas offerden kinderen (meestal meisjes) op voor hun goden. Daarmee geloofden ze dat de Goden hen goedwillig zullen zijn en geen natuurrampen zullen creëren. Daarom werden de meeste graven dichtbij kraters van vulkanen gevonden (in de omgeving van Arequipa zijn er wel 7 vulkanen!). Ongeveer 1 x om de 4 à 7 jaar werden er kinderen geofferd in de omliggende vulkanen. De priesters trokken zo tot op 6000 meter hoogte waar ze de kinderen ritueel offerden en begroeven. In de omgeving van een vulkaan hebben ze in de jaren 90’ een mummy gevonden van een meisje van 12, die ze Juanita hebben genoemd. Ze hebben haar kunnen vinden doordat de vulkaan actief werd en de flanken ontdooiden. Door de lage temperaturen van die hoogtes is ze perfect bewaard gebleven. Je kan haar spieren en gezicht nog vrij goed zien. Hadden ze haar eerder kunnen vinden, was haar lichaam nog beter bewaard gebleven. Je kan Juanita in het Museo Santuarios Andinos bewonderen. Je kan er geen foto’s nemen in het museum dus je zult er zelf heen moeten gaan om haar te zien! 
 

Na het museumbezoek zijn we iets kleins gaan eten en terug naar ons hotel gegaan waar we eindelijk konden inchecken. In de namiddag hebben we vooral uitgerust. ’s Avond had Emma voor haar verjaardag een restaurantje mogen uitkiezen. We zijn dan gaan eten in een restaurant waar we verschillende soorten vlees op steengebakken konden eten. Het was heel lekker, we hebben er rund, alpaca, schaap en eend gegeten. Hierna keerden we terug naar ons hotel om ons voor te bereiden voor de dag erna. We moesten namelijk heel vroeg opstaan (2:40) om naar de Colca canyon te vertrekken voor een 3 daagse trek. 

 

De Colca Canyon

Op zaterdag 16 september, om 3 uur ’s ochtends stonden we klaar om opgepikt te worden. Er was nog heel veel leven in de uitgaansbuurt van Arequipa. Onderweg naar onze eerste ontbijtstop zagen we een smorende vulkaan, heel indrukwekkend. De tweede stop kregen we een stuk cactus om te proeven en hadden we een mooi uitzicht op de vallei Chivay. De derde stop was een uitkijkpunt van de Colca Canyon waar we ook kans hadden om de magestueuze condor te bewonderen. De condor is een aasvogel met de breedste vleugelbreedte ter wereld, zo een 3 meter breedte. We hadden het geluk om er enkele van ver te zien vliegen. 
 

Iets verder begon onze hike in de canyon pas. We maakten ons klaar om te vertrekken, in de Canyon kan het er tot 30 graden worden dus vele moesten hun dikke lagen uittrekken. Voor deze trek waren we met een groep van 4 personen + gids. De meeste mensen doen dit in 2 dagen en is dus intensiever. Bij de 2 daagse trek heb je dan minder de gelegenheid om er echt van de adembenemende natuur te genieten. De gids van de 2 daagse trek zette al veel druk, gewoon al met de bussrit. Blij dat wij voor de “rustigere” trek gekozen hebben met ook een aangenamere gids genaamd Anthony.


Op de eerste dag wandel je voor 7 kilometer naar beneden, van het dorp San Miguel naar San Juan de Chuccho. Het lijkt niet moeilijk maar het is heviger dan je denkt. De tocht heeft ons ongeveer 3 uur in beslag genomen en we gingen zo een 1200 meter naar beneden. Het uitzicht is er magnifiek. We hadden genoeg tijd om pauzes te nemen, foto’s te trekken en van het uitzicht te genieten. Eens beneden moesten we een hangbrug over de rivier oversteken. Aan de rivier konden we even onze voeten even verfrissen. Tenslotte was het nog een half uur naar omhoog en toen kwamen we aan onze eerste slaapplaats. Deze was vrij rudimentair, we hadden geen elektriciteit en er was enkel een bed. Er werd voor ons een middagmaal voorzien en achteraf waren we vrij. Een dutje was nodig na een korte nacht en daarna speelden we kaarten met andere hikers. Na het avondeten genoten we nog even van de sterrenhemel en gingen we gaan slapen.
 

Op dag 2 mochten we uitslapen tot 7:30. We kregen een ontbijt en hierna maakten we ons klaar om te vertrekken. We wandelden eerst naar boven, zo ongeveer naar het midden van de canyon. Onderweg kregen we uitleg over de fauna en de flora van de canyon en wandelden we langs 2 dorpjes genaamd Cosñirhua en Malata. Onderweg maakten we ook een stop waar ze cavias kweekten. Als deze 60 dagen oud zijn, mogen ze worden opgegeten.

Rond de middag kwamen we toe in Sangalie, de oase diep in de canyon en alsnog onze 2de verblijfplaats. Eerst genoten we van een welverdiende plons in het zwembad en dan kregen we lunch. Het was ook een fijn verblijf want er waren heel wat diertjes, zoals een lammetje, katten en honden (later in de avond ook pakezels). We sliepen opnieuw in een bungalow maar deze keer met elektriciteit. Het voelde fijn om nog eens geen internet te hebben ver weg van de drukte van steden.
 

Dag 3 was de zwaarste dag van de trek. We stonden op om kwart na vier om een 5 km pad stijl naar boven te hiken. We moesten zo een 1000 m beklimmen om uit de canyon te geraken. Onze gids, die er heel zijn leven heeft gewoond, beweerde dit op 45 minuten op te kunnen. Wij hebben er 3 uur over gedaan. Onze gids moest als hij kind was dan ook dagelijks 1200 meter naar boven en beneden om naar school te gaan. 
We vertrokken in het donker en na een uur naar boven kwam de zon op. Met de zonsopgang konden we een gezicht in de bergen waarnemen. Het was een hele heftige hike naar boven, er kwam precies geen einde aan. Vooral voor Emma was het laatste halfuur moeilijk, maar ze heeft het maar mooi gehaald. Er was ook de mogelijkheid om een muilezel in te huren voor 70 soles. Maar dit deden we natuurlijk niet. Eens we boven waren voelden we ons voldaan. Eerst nog een fototje nemen en dan nog ongeveer 1 km stappen voor een welverdiend ontbijt. We kwamen ook toe met vele die de 2 daagse tour gedaan hadden. Wanneer wij onze planning uitlegde vertelde ze dat ze aan iedereen de 3 daagse hike zouden aanraden. 
 

Nadien gingen we de bus op richting de warmwaternbronnen. De natuurlijke zwembaden waren tussen 30-40° graden, heerlijk na zo een 3 daagse. We kregen een uurtje om ervan te genieten. Achteraf terug de bus op om naar een buffet restaurant te gaan. In de namiddag hadden we nog 2 stops op de planning staan. De eerste stop was aan een uitzichtspunt waar men de vele volcano’s konden bewonderen (7 in totaal). We zagen er één in actie maar het was niet zo indrukwekkend als met de bustocht heen naar de Colca. Al deze vulkanen zijn nog actieve vulkanen en hebben geregeld rookuitbarstingen. De tweede stop was er om de kamelieden (Alpacas en lamas) te zien. Onderweg zagen we al wilde vicuñas maar mochten niet uit de bus. De vicuñas zijn er erg beschermd en kan je enkel in het wild vinden. Mocht iemand één vermoorden kan die een gevangenisstraf krijgen van minimum 2 jaar. Er bestaat ook vicuñas wol maar die is ook super duur. Om aan wol te geraken moeten ze, mits toestemming, de vicuñas omcirkelen om ze te kunnen scheren. Rond 17 uur kwamen we weer toe in Arequipa. 

 

Puno

Na een opnieuw korte nachtrust, stonden we om 5 uur klaar om opgepikt te worden richting Puno. Het hotel was zo attent om ons van een ontbijtpakket te voorzien. Om 6 uur stipt vertrok de bus. We hielden 1 keer halte voor een uitzicht en een koffie. Tegen 13 uur kwamen we toe in Puno. Puno is gelegen aan het Titicacameer (het grootste, hoogste meer ter wereld) op zo een 3800 meter hoogte. We gingen nog eens lekker Peruaans gaan eten, alpacavlees. Het was opnieuw heel lekker. Nadien hebben we vooral uitgerust aangezien we de volgende dag doorreisden naar Copacabana, Bolivië.
 

Tegen 8 uur ‘s morgens zaten we zo een 2 uur op de bus richting Bolivië. We reisden met Peru- /BoliviaHop en ze hielpen iedereen goed. Een goed georganiseerd busbedrijf! Aan de grens kregen we onze uitgangstempel van Peru en liepen dan met al onze spullen de grens over. Er was geen elektriciteit aan de Boliviaanse kant dus gingen onze gidsen kopies maken van onze paspoorten. Hierna kregen we onze Boliviaanse ingangstempel, gaven we onze kopie af van ons paspoort en waren we binnen! 

Hierbij was dit ook het einde van onze 3 weken Peru – de algemene samenvatting en aanraders komt er nog snel aan! 

Tot snel!