Mexico – Chiapas

Palenque – de jungle in!

Hier zijn we al een stukje dieper in Mexico. Op 1/07 kwamen we hier toe in de late namiddag en gingen we meteen het dorpje verkennen. Palenque is ook heel gezellig en klein. Aan het park in het centrum is er street food te vinden, churros bijvoorbeeld (mmmh). 


De dag erna stonden we weer vroeg op want we gingen alweer een tempel bezoeken (de archeologische site van Palenque). Maar goed dat we vroeg opstonden want hier komen ook veel toeristen op af. We waren er praktisch als eersten. Zonder gids hadden we er alles snel bezocht. Op sommige delen van de site kon je op de constructies klimmen en had je er een mooi uitzicht. Samen met Chichen Itza is dit ook een site waar er souvenirkraampjes staan. Hier dringen ze gelukkig wat minder aan. 
 

Waar het loket van de ticketverkoop zich bevindt, heb je ook een museum. Dit was ook de moeite om te bezoeken vanwege de tombe / dodenkamer die er gereproduceerd werd. Het geeft je alsook meer informatie over de site.
 

Hierna reden we meteen door naar de waterval Misol Ha. Dit is nog een 45 minuten rijden van de tempel – 30 minuten van Palenque centrum.  We waren er nog vroeg bij maar als snel kwamen er meer en meer toeristen toe. Hier kon je ook in zwemmen, snorkelen en het was relatief goedkoop om te bezoeken. Hierna maakten we nog een wandeling in Palenque als afsluiter. 
 

Op 3 juli hadden we een lange dag voor de boeg. Na ons ontbijt hadden we pas door dat we minstens 5 uur moesten rijden (212 km) om in San Cristobal de las Casas te geraken. Na één uur rijden maakten we ook een snelle tussenstop aan de waterval Agua Azul. Vooral Emma had hier haar frustraties. Dit is een grote toeristische waterval en dat was er dan ook aan te merken aan het dorpje rond de waterval. Met veel (alweer) souvenirkraampjes en restaurantjes. 
 

Het begon al wanneer we de straat ingesloegen richting de waterval. Kinderen hadden de weg versperd en lieten je dan ook niet door tot je snacks van hen gekocht had. Een vrij aggresieve verkooptruck. Zoals bij de Misol Ha waterval moet je hier op een afstand van ongeveer 1km 2X ingang betalen. Dit voor ons om onverklaarbare redenen. Ten slotte moet er nog parking betaald worden. Dit werd ons toch aangedrongen, zodat iemand onze auto in de “gaten” zou houden.  


Als we moeten kiezen tussen één van beiden watervallen – zouden wij toch voorkeur geven aan Misol Ha. 
 

Hierna was het volgens de gps nog 4 uur verder rijden naar San Cristobal, maar wij hebben er uiteindelijk 6 uur over gedaan. Op deze weg rij je langs vele verschillende dorpen. Waar er een huis stond, was er ook een vertraagheuvel, een tope zoals ze het hier noemen. Deze waren om gek van te worden en beproevend voor de veringen. Ook met de vele vrachtwagens op de weg, ging het erg traag. Met alle bochten is het gevaarlijk om ze zomaar voorbij te steken. Tegen 18:30-19:00 waren we eindelijk ingechecked en blij dat we goed toegekomen waren!

 

San Cristobal 

Een oude stad omringd door bergen, nauwe straten en +2000 meter hoog gelegen – we loved it. Het is hier ook veel koeler dan elders in Mexico. Hier is het gemiddeld 18-20 graden. 
 

Op dinsdag 5 juli, onze eerste volledige dag in San Cristobal, deden we zoals gewoonlijke een free walking tour. Deze is er ook verkozen als 3de beste activiteit te doen in’t stad (tripadvisor). Hier leerden we meer over de geschiedenis en hoe de situatie van de dag van vandaag hier is. Niet allemaal rozengeur en maneschijn. 
 

De hoogste berg heeft hier altijd al als waterbron gediend voor de hele regio. Dit water wordt ook als heilig beschouwd door de inheemse bevolking. Coca-Cola heeft daar een fabriek gebouwd wat betekent dat ze bijna al het water gebruiken en hierbij ook erg vervuilen. Om de mensen tevreden te houden, verkopen ze hun cola’s hier goedkoper en krijgen ze gratis merchandise. 


We leerden ook dat dit een stad is met veel verzet. Hier is veel grafiti van feministische organisaties die roepen naar het legaliseren van abortus. Muurschilderingen over de inheemse bevolking die hier (nog steeds) als 2de rang Mexicanen beschouwd worden en die schreewen naar dezelfde rechten. Kunst in de straten die een beeld laten zien dat Coca-Cola de boosdoener is m.a.w. van de consumptiemaatschappij;… 
 

Op onze tour verkenden we ook verschillende markten. Die zijn elke dag open tot 16u. Daar kan je zelfgemaakte (en Chinees geïmporteerde) souvenirs, textiel, voeding en ook amber kopen. In dit deel van het land worden er veel amber ontgonnen en maken ze er onder anderen juwelen van. Op het einde van de tour leerden we ook het alcoholisch drankje Pox kennen (spreek je uit als Posh). Dit is een liqueur van maïs, tarwe en suikkeriet. Je hebt hier een pure versie van maar je hebt ook smaken zoals chocolade (Emma haar favoriet!) en Jamaiaans (is een soort granaatappel smaak). Dit is een typisch drankje van de inheemse bevolking die ze vroeger al dronken bij bepaalde rituelen. Na de geweldige tour bezochten we alle 3 de markten nog even. Hierna hadden we genoeg gestapt! 
 

Onze laatste dag in San Cristobal namen we een collectivo naar het nationaal park El Arcotete. We besloten om niet met onze auto te gaan omdat het niet gemakkelijk rijden is in deze stad. Ook omdat je maar 15 pesos (minder dan 1 euro) betaalt per persoon voor een collectivo. In dit park heb je een grot die je kan bezoeken. We hadden deze al helemaal bezocht op 20 minuten en de rest van het park ook op 40 minuten. Het was er mooi en we waren ook blij om even in de natuur te zijn, weg van de stad. 
 

We namen hierna terug een collectivo richting de stad en Emma wou nog een Pox met chocolade drinken. Het was hierna lang en hevig aan het regenen. We hadden besloten om terug naar ons hostel te gaan. ‘s Avonds gingen we natuurlijk nog even op schok om terug wat lekkers te gaan eten. 

 

Chiapa de Corzo - Tuxtla Gutiérrez

Op 6 juli maakten we ’s ochtends nog een laatste wandeling door de San Cristobal. Hierna reden we richting Tuxtla Gutiérrez. De stad ligt op een uur rijden van San Cristobal. Het was een indrukwekkende autorit. Eerst reden we in de wolken en daarna hadden we een prachtig uitzicht op de stad. 
 

Na het inchecken gingen we Tuxtla Gutiérrez verkennen. Hier was echter niet veel te doen. 
Het was één van de grootste steden die we al gezien hadden in Mexico. De stad is ook niet echt bekend als toeristische bestemming. We besloten om in de avond naar Chiapa de Corzo te gaan, een kleiner, gezelliger en toeristischer stadje op 20 minuten rijden van Tuxtla G. Normaal wouden we hier ons logement boeken maar er waren weinig verblijven waar er ook parking mee inbegrepen was. 
 

Vrijdag 7 juli bezochten we Cañón del Sumidero, dit is de reden waarom we ook zeker naar de staat Chiapas wouden reizen. Tegen 9u30 kwamen we toe aan “Embarcadero Bella Cahuaré”, waar je een boottour kan boeken. Hier betaal je je ingang voor het nationaal park als de tour met de boot door de canyon. Er vertrekken pas boten als er minstens 15 man is om te vertrekken. Wij moesten dus nog even wachten en vertrokken tegen 10u. Gelukkig hadden we ons goed ingesmeerd en een pet aan want de tour duurde 2 uur in de plakke zon. Het was een adembenemend bezoek. We zagen er baby krokodillen, grote krokodillen, aapjes en vele verschillende vogels. Echt top! Minder top, is de hoeveelheid plastiek die je in de rivier ziet. Heel triestig om tussen eilanden van plastiek door te varen en teleurstellend om te zien hoe de mens met deze prachtige natuur omgaat.
 

Als je zelf een auto hebt, kan je ook naar verschillende viewpoints rijden. Het is belangrijk dat je hier jouw toegangsbandje nog bij hebt, anders moet je terug jouw ingang betalen.  Er is hier 1 lange baan met verschillende stops, waarvan de verste stop (Chiapa viewpoint) de meest indrukwekkende is. Net wanneer we wouden vertrekken richting ons verblijf, begon het er hevig te regenen en onweren. De straten waren helemaal onder water. Met de slechte rioleringen, zaten wijzelf ook bijna helemaal onder water met de auto, het water kwam bijna tot aan de zijspiegel. Dit was een spannende ervaring, gelukkig is alles goed gekomen. Veilig binnen van de regen, maakten we alweer onze bagages klaar om de dag erna naar Bacalar te vertrekken. Het is ongeveer 12 uur rijden van Tuxtla Gutiérrez naar Bacalar – nog een goede uitdaging! 

Tot later!