Colombia - Park Tayrona en Minca

Park Tayrona 
 

We namen een vlucht van Medellin naar Santa Marta. Daar was Martine op ons aan het wachten om samen een week door te reizen. Eest gingen we naar Tayrona. Na 2 bussen en een korte motorrit kwamen we toe in ons logement. Daar zijn het motors die je van een punt naar een ander brengen. De dag erna begon onze 2-daagse hike door het nationaal park van Tayrona. De ingang van het park kost ong. 18 euro. Wij kozen ervoor de grootste en bekendste ingang te nemen bij de start van onze trip. 
 

Eens binnen heb je de keuze om een busje te nemen voor 5 km naar het begin van het wandelpad. Loïc was vastberaden om alles te voet te doen en dus gingen we met ons drieën te voet. Zo hadden we het geluk om 1 soort aap te zien onderweg, de rode brulaap. De rest van de wandeling door de jungle verliep goed. Onderweg kwamen we allerlei insecten en de kapucijnapen tegen. We kwamen toe rond 14 uur aan onze bivakplaats. Eerst gingen we over onze hangmatten beschikken en iets eten om achteraf naar het strand te gaan. Het park en zijn stranden zijn er wild en dus heel mooi. In het water was het er een waar snorkelparadijs. We hebben er 2 stranden bezocht (la Piscina en Arrecifes) en bij het 2de strand van de zonsondergang genoten. Best dat je na 7 uur niet meer in de jungle rondzwerft. Er zijn dan meer insecten en ook slangen waar je voor moet oppassen. Ook is je weg vinden dan veel moeilijker in het donker. Na het avondeten hebben we nog een gezelschapsspelletje gespeeld en dan zijn we gaan slapen. Het is een ervaring om in een open ruimte in de jungle in een hangmat te slapen samen met ongeveer 30 andere hikers. Je nachtrust wordt er vaak verstoord. 
 

Dag 2 was een ander paar mouwen,… we hadden besloten om via een andere route uit het park te komen. Hiervoor moesten we de Tayrona berg over. Dit was een hevige hike door de jungle. Emma begon er ook wat ziekjes te worden, ze kreeg een verkoudheid en had al lichte koorts bij het opstaan. Gelukkig heeft ze een sterke man die halverwege de steile helling haar backpack wel extra wou dragen. Eens aan de top van de berg aangekomen was er gelukkig de mogelijkheid om een motor service in te huren. Dat deden de meisjes met veel opluchting. Loïc koos ervoor om alles uit te stappen, wat een zot. Het park Tayrona is dus zeker een aanrader als je van hiken en natuur houdt. 
Mochten we deze hike opnieuw doen, zouden we deze omgekeerd maken. Met een motor naar boven en dan een paar uur door de jungle vooral bergaf. De tweede dag van onze hike hebben we amper wilde dieren gezien en hadden we ook niet de mooiste uitzichten, wat jammer was. 

Tegen 14/15 uur waren we terug in ons verblijf en hebben we vooral gerust. We waren namelijk erg moe van de hike. 

Minca

Om naar Minca te gaan hadden we de diensten van een taxichauffeur gebruikt die we 2 dagen eerder hadden ontmoet. Dit was makkelijk met al onze bagages om door-to-door transport te hebben (ook met Emma die nog zieker geworden was). We logeerden in een hostel in Minca met een uitzicht op Santa Marta en de jungle. In het hostel waren er ook 2 kittens aanwezig waardoor Emma in de wolken zat. Omdat ze best wat rust nodig had, gingen Martine en Loïc op wandel. We waren opzoek naar één van de velen watervallen in de buurt. Uiteindelijk vonden we de waterval genaamd Escondida (de verborgen waterval). We betaalden er de ingang en gingen erin baden. We waren er ook alleen, dit maakt de ervaring altijd af.
 

Onze 2de dag in Minca deden we het in de ochtend nog steeds wat rustig aan. Emma had nog wat rust nodig terwijl Martine en Loïc terug even het dorpje ingingen. In de namiddag zijn we met ons 3 een koffieboerderij genaamd Finca Victoria gaan bezoeken. Opnieuw zijn de meisjes daar met een motor naar boven gegaan terwijl Loïc deze te voet wou doen. De koffieboerderij was klein en gezellig. Ze gebruikten er nog heel oude machines maar hebben het hele koffiebonenproces zo efficiënt mogelijk gemaakt. Ook waren ze zelfvoorzienend en produceerde ze er hun eigen elektriciteit. Win-win voor hen. Wat nog interessant was, is dat doorheen heel het jaar in Colombia er steeds koffie geoogst kan worden. Enkel niet overal op hetzelfde moment. Zo is de tijd om koffie te oogsten in de regio van Minca in de maanden Oktober – November en December. Na de tour kregen we nog een lekker kopje koffie natuurlijk. 
De afdaling naar Minca wouden we te voet doen maar onderweg was er 4x4 die zich aangeboden had om ons in Minca af te zetten voor een tip. Dit was een teken dat we met de auto moesten en dat Emma het dus nog rustig aan kon doen. 
 

Onze laatste dag in Minca gingen we watervallen gaan bezoeken. De eerste twee watervallen (van dezelfde rivier) die we bezochten heette “Las Cascadas de Marinca”. Hier opnieuw hetzelfde stramien, Loïc te voet en de vrouwen vanachter op de motors. De Twee Cascadas van Marinka zijn wel mooi en de moeite om te bezoeken. Je betaalt er een ingang van 10.000 COP, ongeveer 2,5 euro. Dit is een plek waar je in kan baden maar vooral veel foto’s kunt nemen. Nadien gingen we met zijn drieën te voet naar een andere waterval genaamd, Oro del Mundo. Deze is gratis en dus veel drukker dan bij Cascadas Marinca. Hierna keerden we terug naar ons verblijf, speelden we nog wat met de kittens en gezelschapspelen. De dag erna zat onze 3-daagse er alweer op en gingen we richting Santa Marta.

Tot snel!