Sri-Lanka: Anuradhapura, Wilpattu National Park, Sigiriya

We landen in Sri-Lanka laat in de avond op 26 april rond 23:00 lokale tijd. Eigenaardig is de tijdzone waarin we ons bevinden +3:30 tov. België. 2:30 verschil met Maleisië. De vlucht duurde ongeveer 3:20 en verliep vlotjes. Gelukkig kregen we zowel in Maleisië als in Sri-Lanka een rolstoel aangeboden voor Emma. Het enige lastige was dat we in Maleisië heel lang moesten wachten voor een rolstoel omdat Loïc deze niet zelf mocht duwen. We kwamen dus aan in Colombo en er stond een chauffeur ons op te wachten. Hij voerde ons te Negombo, zo’n acht km van de luchthaven. Eens in het hotel kregen we een welkomsdrankje en gingen we meteen gaan slapen na deze lange dag. 

Dag 1 in Sri-Lanka namen we een taxi naar de tuktuk verhuur. Daar kreeg Loïc zijn Sri-Lankaans rijbewijs en een korte rijles. Hierna konden we de baan op met onze tuktuk. We hadden namelijk een rit van 177km voor de boeg naar Anuradhapura in het binnenland. Met een tuktuk mag men niet sneller dan 40km/uur dus deden we er ongeveer 6 uur over om op onze bestemming te geraken. Dit was al een uitdagende eerste dag in het verkeer. Gelukkig kwamen we met het laatste zonlicht toe in ons verblijf. Het was nog even schrikken voor Emma met de blaffende honden wanneer ze de receptie zocht. Ze hadden allemaal schrik van haar krukken en laars. Hier verbleven we in een homestay, bij de bewoners zelf. De Sri-lankanen zijn in het algemeen super vriendelijk en behulpzaam. 

Bij het ontbijt kregen we van onze host een uitgebreide uitleg over wat er in de buurt allemaal te bezichtigen is. We reden dan naar de ingang van het complex. Onderweg zagen we grote vleermuizen (het hoofd lijkt op dat van een hond) in de bomen met hun vleugels wapperen. Aan de controlepost betaalden we onze ingang en kregen we ons ticket. Dit deed ons denken aan het bezoeken van het Angkor Wat complex te Cambodia. We reden hier naar parkeerplaatsen met de tuktuk om de verschillende tempels te bezoeken. We zullen niet in detail gaan met de plaatsnamen omdat deze te ingewikkeld zijn. Eerst bezochten we enkele aangelegde vijvers. Daar kochten we ook een gemberkoek van een local omdat Emma aan haar standje mocht zitten. 

Hierna reden we even verder naar een Bhudda. Loïc bezocht deze terwijl Emma in de tuktuk bleef wachten. Een andere gelijkenis met Cambodia is de hitte die er in deze periode heerst. We hadden iedere dag een temperatuur van rond de 39°C. Bij het bezoeken van heiligdommen moeten de knieën en schouders bedekt zijn en moeten de schoenen uit zowel als hoofddeksels. Soms was de hitte van het zand of bakstenen op de vloer ondragelijk. Ietsje verder was er een tempel te bezoeken, ook hier ging Loïc even alleen om foto’s te nemen omdat er veel trappen waren. Hier lijken de tempels op grote koepels en zijn zeker indrukwekkend. Veel boedhisten komen hier op bedevaart en zijn de verschillende tempels druk met biddende en of mediterende gelovigen. Meestal waren wij een bezienswaardigheid en vroegen veel mensen waar we vandaan waren. Emma was ook zeer interessant om naar te kijken met haar krukken en aircast. Sri Lankanen zijn heel nieuwsgierig en sociaal. 

Achteraf bezocht Loïc opnieuw een tempel waar er ook veel apen aanwezig waren. Dichtbij de tempel was er een vijver te bezoeken. Dit was de grootste en diepste mangemaakte vijver in zijn tijd, zo’n millenia geleden. We reden nog langs een vijver met een mooi uitzicht over de verschillende tempels en stad. We bezochten nog een tempel die de allereerste tempel was in Sri Lanka en dan besloten we om terug naar onze kamer te keren om af te koelen. In de late namiddag gingen we nog een laatste tempel bezoeken. Daar waren allerlei ceremonies aan de gang en dus behoorlijk druk. We spraken met onder andere een boedhistische monnik en keerden dan terug. De zon was aan het zakken en we wouden terug zijn voordat het pikkedonker werd. Onze host had voor ons een avondmaal voorzien. Het eten is hier uitstekend en helemaal anders dan wat wij gewend zijn. Veel currys maar niet te vergelijken met de Indische keuken. Echt super fijn om zo bij de locals te kunnen eten. 

De volgende ochtend aten we een Sri-Lankaans ontbijt en maakten dan onze zakken. We mochten onze grote bagages achterlaten omdat we de avond daarna zouden terugkeren. We reden richting Wilpattu National Park om in een lodge te verblijven en de dag erop een safari te doen. Onderweg stopten we even aan de rand van de stad. Loïc ging dan een wandeling maken tussen de speciale rotsformaties. Op bepaalde rotsen zijn er graveringen te zien van een oude beschaving. We reden verder en stopten nog om een ijsje te eten. Wanneer we aan de lodge toekwamen, kregen we meteen een vers geperst welkomsdrank van groene mango. De host was super vriendelijk en hij verliep met ons het programma. Hij vergezelde ons naar onze kamer. Loïc maakte nog een kleine wandeling tot aan een meer. Het was een heel leuk verblijf in het boerenbuiten. We kregen nog een uitgebreid buffet met typische lokale gerechten en gingen dan gaan slapen.

De wekker ging om 5:30 af en we maakten ons klaar voor een volledige dag safari. Om 6 uur vertrokken we met onze chauffeur/gids. We hadden de hele wagen voor ons alleen. Wilpattu national park heeft de meeste luipaarden in Sri Lanka. Ook kan je enkel hier de sloth bear eventueel spotten. We hadden veel hoop om ze te zien. Wilpattu is ook de grootste wildlife reserve van het land. We reden ongeveer 3 uur door de jungle vooraleer we aan het ontbijtpunt toekwamen. We zagen; mangoesten, de Sri-Lankaanse haan, pauwen, roofvogels, prachtige vogels zoals de hornbill en kingfisher, apen, herten, waterbuffalo’s, landmonitors (varanen), een wild varken, en nog meer verschillende dieren. We ontbeten aan een meer waar we een krokodil, een schildpad en vissen zagen. Het begon goed en we waren benieuwd naar de rest van de dag. 

Na het ontbijt reden we verder door de jungle op zoek naar meer wilde dieren. Buiten de bovenvermelde dieren, zagen we een olifant. Eigenaardig aan de Sri-Lankaanse olifanten is dat ze geen slagtanden hebben. Ze zijn nietemin indrukwekkend. We bleven in dezelfde omgeving toertjes rijden waardoor het moeilijk werd om wakker te blijven voor Loïc. Rijden door de jungle is een hobbelig parkoer dus was het in slaap vallen uiteindelijk geen optie. We aten lunch op dezelfde plaats als het ontbijt maar toen waren er wel veel makakken aanwezig. Ze wisten hoe laat het was. De apen kwamen de jeep’s in om alles te stelen wat ze konden. Wanneer de middagpauze voorbij was, bleven we in dezelfde regio toertjes rijden, wat we spijtig vonden. Na een tijd kenden zelfs wij de weg in het park. We zagen amper nog wilde dieren. Uiteraard is dat normaal als er 15 jeeps allemaal de zelfde rondjes maken. Om 16:00 vroegen we onze chauffeur om terug te rijden. Onderweg konden we nog een overstekende olifant van heel dichtbij bewonderen. Helaas zagen we geen luipaarden of beren. Desondanks was het een leuke ervaring.

Het was al 18 uur wanneer we terug waren aan de lodge. We namen afscheid van onze host en regelden onze facturen. We moesten nog meer dan een uur terug rijden naar Anuradhapura en onderweg tanken. ’s Avonds rijden in Sri-Lanka is gevaarlijk en Loïc moest dubbel geconcentreerd blijven. Uiteindelijk kwamen we veilig toe en konden we genieten van een heerlijke avondmaal, voorbereidt door onze host. De eerste mei, na het ontbijt, maakten we onze zakken om naar onze volgende bestemming te rijden, Sigiriya. De tuktuk inladen, uitchecken en afscheid nemen van onze gastheren. We hadden 2 à 3 uur te rijden tot Sigiriya. Onderweg geraakte Loïc zijn porteufeille kwijt. Dit was een heel spijtige zaak omdat we nu de reis verder zouden moeten doorzetten zonder bankkaarten, zijn ID, rijbewijs, cash,…

We hadden dit pas ontdekt wanneer we toekwamen aan ons nieuw logement. Onze gastheren raadden ons aan om naar het dichtstbijzijnde politiekantoor te gaan om dit te melden. Dit deden we ook. We reden een hele weg terug in de hoop de portemonee op straat te vinden, tevergeefs. Onderweg besloten we om te stoppen aan een restaurant en bespraken het voorval verder. De reis zou pittiger worden maar dit betekende niet het einde van de wereld. Komende dagen gingen we Sigiriya en omstreken bezoeken. Met de hitte en met Emma haar voet deden we het hier rustiger aan. 

Op 2 Mei gingen we ’s middags gaan lunchen met uitzicht op de Lion’s Rock, een iconische rots met een tempel bovenop. Dit is de bekendste toeristische activiteit hier. Helaas kostte dit voor ons teveel (30 euro pp) en Emma had er toch niet op kunnen geraken. We besloten dus om in de late namiddag naar een andere minder gekende maar goedkopere rots te gaan (3 euro pp). Daar ging Loïc boven hiken terwijl Emma in de tuktuk bleef wachten. Naar boven klimmen gebeurde in 2 fases, eerst met trappen tot aan de liggende buddha, dan door te klimmen en klauteren over rotsen tot aan de top. Aan de top heb je een geweldig uitzicht over de Lion’s rock. Het is ook populair om er de zonsondergang te zien. Ook daar zijn er veel makakken en hondjes. Loïc wou Emma niet te lang laten wachten. Als iedereen na de zonsondergang vertrekt is het er file. Ook kan het er gevaarlijk zijn om in het donker te rijden. Onze host vertelde nog dat 2 weken geleden een koppel Britten werden aangevallen door een wilde olifant terwijl ze op hun brommer zaten. ’s Avonds had onze host een lekkere vegetarische maaltijd voorbereid.

De dag hierna besloten we om de stad Dambulla te bezoeken. Daar heb je een gouden Buddha en een tempel in de rotsen om te bezichtigen. We parkeerden onze tuktuk dichtbij de gouden Buddha. De lokals hadden ons geholpen met ons de weg aan te wijzen naar de tempel. Eens we aan de ingang waren, betaalden we en mochten we met de tuktuk naar een ander ingang die makkelijker bereikbaar was voor ons. We hadden pech met de security die er stond en ons niet wou doorlaten. Uiteindelijk liet hij ons tegen betaling parkeren dichtbij hem parkeren. Het was nog een heel eind met trappen naar boven en dus bleef Emma beneden aan de trappen. Loïc ging dan tot boven om de tempel te bezoeken. Het was er indrukwekkend. Gelukkig konden we nadien het ticket van Emma terugbetaald krijgen. We reden opnieuw naar Sigiriya waar we lunch aten. 

Dan keerden we naar ons logement om een beetje af te koelen. In de late namiddag namen we de tuktuk en reden we door de velden naar een mooi uitzichtpunt. Het was inderdaad een mooi uitzicht over de rots. We reden verder door het platteland. De veringen van de tuktuk werden beproefd. Het was leuk om te zien hoe de lokale mensen zich in de rivier verfrissen,wassen,spelen,... We voelden ons even terug in de tijd. Later deelden we opnieuw een maaltijd met een mooi uitzicht over de rotsen. Zo hadden we onze tijd doorgebracht te Sigiriya. De volgende bestemming is Kandy.