Nusa Lembongan

Zaterdag morgen (20 februari) ging ik met 5 andere meisjes naar het eiland Nusa Lembongan. Voor ons huisje in Ubud is er een man die activiteiten organiseert en hij heeft ons transport en vervoer naar het eiland geregeld.

De 5 meisjes waarmee ik op weekend ging waren Camille en Carmen (2 andere Belgen), een andere Emma en Romana (van Nederland) en dan nog Maddie (van Australië).

We hadden via internet een hotel geboekt, het leek mooi en er was korting.

Eenmaal we daar aankwamen verliep alles zeer vreemd. Ons hotel heette Sunrise hut, de man die achter de receptie zat was helemaal niet beleefd en deed vreemd. Hij vond onze boeking niet en de dingen ging helemaal niet vooruit. Uiteindelijk belde hij iemand op die vertelde dat er wel boeking was. Ondertussen zaten we gewoon te wachten. Toen ik uiteindelijk vroeg of we onze spullen ergens konden achterlaten zodat we het eiland konden verkennen, vertelde hij ons dat we eigenlijk al naar onze kamer mochten gaan. Ik had eigenlijk al geen zin meer om er te blijven en was liever naar een hostel geweest maar als je met meerdere reist moet je altijd met ieders mening rekening houden natuurlijk.

Toen we al onze spullen in onze huisjes afgezet hadden wilden we graag een scooter huren. Alleen had er maar één iemand van ons ooit op een scooter gereden.

We vroegen dus aan deze rare receptionist of hij ons kon uitleggen hoe alles werkte maar in plaats daarvan zat hij iedereen wat uit te lachen die aan het sukkelen was.

De motors waren ook zeer oud en in slechte staat. Het wegje naar de hoofdweg was ook in slechte staat en bestond voornamelijk uit zand. Als je remde slipte je gewoon. Ik heb even geprobeerd om met de scooter te rijden en ik ben in de stuiken gevlogen, haha. Ik heb het dan maar meteen opgegeven.

We waren dus niet blij dat we niet weg konden van het hotel want er zijn geen taxi’s. Naast Nusa Lembongan ligt er nog een klein eilandje dat je alleen met een scooter of te voet kan bereiken. Te voet was eigenlijk geen optie omdat alles zo ver was en het bergop/bergaf ging.

Gelukkig kwam er een meneer lang die ons een goede deal aanbood. Hij vertelde ons dat hij een vriend had met een boot en dat hij ons naar 2 goede snorkelplekken kon brengen. Hij zou ons zelf overal ophalen en afzetten. Iedereen moest dan gewoon 250 000 Rupiah (16,50 €) betalen.

Hij zette ons eerst af bij een zogezegd “goed” restaurant. Het eten was vreselijk, het was waarschijnlijk gewoon “goed” omdat het waarschijnlijk vrienden van hem waren.

Daarna namen we de boot. We gingen naar Mangrove Point en Crystal Bay. Het koraal was er zo mooi! Ik vond het koraal er nog mooier dan bij de Barrier Reef (in ieder geval als je gewoon gaat snorkelen). Het lag zo dicht bij de oppervlakte en er waren zoveel mooie kleuren. Er waren ook veel prachtige vissen! (Maar niet zo een coole/leuke als in de Barrier Reef). 

Het enige minpunt is dat het water er zo vervuild is. Je zwemt en je hebt ineens plastic in je haar. Je ziet ook dat er veel benzine/olie in het water zit.  Zoooo jammer.

Ik denk dat het koraal in de Barrier Reef ooit ook zo mooi was, maar dat er veel stuk is gegaan door de toeristen en ik vrees ervoor dat dit in Bali ook zo zal zijn.  Bali is nog niet zo lang toeristisch.  Ik zag bijvoorbeeld  zoveel mensen gewoon maar op het koraal stappen ! Vooral chinezen natuurlijk, ik heb hun dan meteen gevraagd dit niet meer te doen. Ik vond dat ze de natuur wat beter moesten behandelen.

Bij de 2 de stop zag ik ook een inktvis in het koraal. Ik schreeuwde naar iedereen dat ze de inktvis moeten komen bekijken en zelf de bestuurde van de boot is in het water gesprongen. Hij vroeg mij of hij het mocht doden om s ’avonds op te eten. Ik wist niet goed wat ik moest antwoorden. Hij nam en mes, stak hem dood en nam hem mee aan boord. Ik vond het wel jammer, maar de mensen zijn hier zo arm dat ik er niet echt iets op kon zeggen. In ieder geval weet ik dat deze inktvis gestorven was om deze man zijn familie te voeden.

Daarna keerden we terug naar onze chauffeur. We vroegen hem of hij ons kon afzetten op een plaats waar er veel leuke en hopelijk betere restaurants waren.  Dat werd dus een plek waar er maar 2 mini/ niet al te propere restaurants waren. We gingen ervan uit dat hij weer een vriend wou helpen. Het eten was niet zo geweldig, Camille had zelf een dode vlieg in haar eten. Echt vuil.

Onze conclusie : er moeten geen goede restaurants zijn op het eiland.

Daarna gingen we weer naar het hotel en sprongen we in het water voor een nachtduikje voor het slapen gaan.

De volgende dat hadden we maar een halve dag voordat we alweer naar de ferry moesten gaan.

We hadden een andere (en veel betere) receptionist gevraagd of hij iemand kon regelen om een rondje van het eiland te doen. Deze persoon bracht ons eerst naar de ‘Golden Bridge’ , dat is de enige brug die Nusa Lembogan met het andere eiland verbind. Maar zoals ik al eerder zei, over deze brug kan je alleen over stappen of scooters kunnen er over.

Daarna gingen we naar het 'Mangrove Forest'. Het enige wat je daar kon doen was een kajak huren en door de bossen in het water gaan. Wat wel mega leuk geweest zou zijn, maar we hadden helaas niet genoeg tijd.

Hierna gingen we naar Mushroom beach en toen we daar toekwamen waren er zoveel mooie en leuke restaurants waarvan we echt geïrriteerd waren dat onze vorige chauffeur er ons niet heen had gebracht.

We zijn even gaan zwemmen en hebben we wat zitten zonnen. Het was er wel mooi maar heel toeristisch.

Daarna reden we door naar Dreambeach waar ook veel leuke restaurants waren. Het was het mooiste strand van het eiland maar het was te gevaarlijk om er te zwemmen. De golven waren gewoon veel te groot en te gevaarlijk.

Toen was het weer tijd om terug naar Ubud te vertrekken.

Op maandag begint mijn eerste Engelse les aan de 4de graad ! Spannend !!