Elephant Adventure Umphang

Ja hoor, ik heb jullie weer wat leuks te vertellen!

Deze week (18 april – 22 april) werkte ik met olifanten! JEEEJJ!

Ik had speciaal deze week gekozen omdat ik in een zo klein mogelijke groep wou zitten. Dat betekende meer olifantenliefde voor mezelf!

We vertrokken zondagnacht van Singburi richting Mae Sot. En daar werden we opgepikt en reden dan richting Umpang. Het was in totaal een trip van 12 uur. Veel geslapen werd er niet gedaan want we hielden pauzes bijna om het uur. De rit er naar toe was ook tussen de bergen. Gelukkig word ik niet snel wagenziek! Voor gevoelige mensen zou dit geen aangename rit geweest zijn!

We kwamen dan in ons verblijf toe rond 10 uur s ‘morgens en hadden wat rust tot 14 uur. Onze coördinatoren hadden wat bananen gekapt zodat we de olifanten al konden zien en ze eten geven. Ik was zo blij om de olifanten te zien!

Er waren 3 olifanten : Mobohow (48 jaar), Mobopow (38 jaar) en Mowha (52 jaar). Ik was meteen helemaal gek van ze. Het waren 3 vrouwtjes, dat komt doordat vrouwen makkelijker te controleren zijn en geen grote slagtanden hebben. Ze vinden de meisjes veiliger.

Er zijn normaal gezien 7 olifanten maar deze zijn allemaal van een boer. In de week kunnen een paar olifanten naar de plaats gaan waar wij ze verzorgen en in het weekend gaan ze terug naar de boer.

Ik vond het geweldig om de olifanten eten te geven. Één per één grijpen ze banaan met hun grote sterke slurf, vol snot, haha. Nadat alle bananen op waren konden we de olifanten lekker knuffelen. Kort daarna namen we al afscheid en gingen we vroeg naar bed.

Volgende ochtend was ik blij dat we toch meer tijd met de olifanten zouden beleven.

We vertrokken om 9 uur richting een bosje waar overal bananenbomen waren. Daar moesten we allemaal een paar bomen afkappen en vanachter in de truck leggen. Ik vond het echt wel cool om dit te doen, alleen zou ik het wel fijner gevonden moest ik niet zo snel blaren gekregen hebben op mijn handen.

Als de truck vol met bananenbomen, -bladeren en normale bananen lag moesten we er bovenop een goed plaatsje zien te vinden. Daarna gingen we weer door alle hobbelige wegen richting de olifanten. Niet echt comfortabel maar het was eens iets anders ;-).

Eenmaal toegekomen bij de olifanten moesten we de bananenbomen nog eens in stukken kappen. We gaven de olifanten de bananen eerst want die vinden ze het lekkerst.

Er waren altijd 2 olifanten die samen waren achter een houten balk stonden (Mowha en Mobopow) en de Mobopow zat helemaal rechts. Ze zetten ze apart omdat ze niet hetzelfde graag eten. De ene vond de gele, bijna slechte bananen lekkerder, de andere vonden de kleine en nog goed groene lekkerder, de ene at graag de bladeren van de boom en de andere aten graag de boomstammen.

Ik vond het altijd zo indrukwekkend om te zien hoe deze olifanten aten. De 2 olifanten aten de boomstammen door er eens goed op te bijten, dan op hun been of hout te kloppen zodat ze het beste stuk (het binnenste van de boomstam) konden opeten. En hoe goed ze altijd met hun slurf de beste stukjes eruit haalden. Ik kon er maar geen genoeg van krijgen !

Het duurde altijd een uur om hen al het eten te geven. Als we hen de boomstam gaven moest je deze aan de buitenkanten vasthouden. Als de olifant deze dan aanneemt met zijn slurf in het midden wou dat naar het schijnt zeggen dat je goede karma had. Ik had goede karma, elke keer!

We aten daarna ook zelf lunch als zij hun laatste stukje naar binnen oppeuzelden. Wie kan nu zeggen dat ze samen lunch hebben gegeten met olifanten, haha!

Toen iedereen klaar was met eten mochten we de olifanten voor een 3-tal minuutjes berijden als we wilden, richting het meer waar we ze dan zouden wassen. Ikzelf wou ze maar 1 maal berijden om het toch eens gedaan te hebben. De volwassen mannen bereden ze zo al genoeg als ze met hen gingen wandelen.

Ik weet nu ook niet of hen dat nu pijn doet of niet.

Eenmaal in de rivier gingen de olifanten meteen liggen. Je zag ook hoe gelukkig ze waren wanneer ze in het water lagen. Ze spoten water op alles en iedereen. Wij moesten dan ook veel water op de olifanten gooien en alle modder van hen afhalen. Ze gooien steeds veel aarde op zich heen omdat hen dat afkoelt. Het is nu ook juist het warmste seizoen van het jaar.

De mannen die er werkten waren wel nog redelijk met de olifanten. Het is niet dat ze ze eens een knuffel geven en eens naar hen zouden lachen maar ze werden wel goed behandeld. Ze hadden een ketting om hun poot (deze zat nog goed los) en omdat deze zo lang waren werden deze over hun schouders gelegd. Ze deden de ketting soms rond het oor van de olifanten zodat ze hen konden “sturen” maar de olifanten waren soms zo slim dat ze het op een of andere manier van hun oor kregen.

Nadat we goed naar olifantenpoep roken gingen we dan tegen 14 uur weer naar ons huisje waar we dan een goede douche namen en wat rustten. Daarna gingen we naar een dorpje, Karenvillage, een arm dorpje waar ze niet met geld betaalden maar waar ze nog aan ruilhandel deden. Alle dieren liepen er los. Het enige “moderne” dat ze hadden waren een paar tractoren. Dat was wel interessant om te zien.

Wat ik zo leuk vond om te aanschouwen is hoe deze mensen (en onze coördinatoren) altijd zoveel afweten van natuur. Zij hadden natuurlijk alleen de natuur als speelgoed toen ze kind waren. Ze wisten bijvoorbeeld met een blad bellen te blazen. Bij ons zit iedereen nu thuis, voor de TV en computer, afgescheiden van de echte wereld.

Daarna was het weer tijd om naar huis te gaan. S ‘avonds was er nooit echt veel te doen in het dorp waar we waren. We zaten dus lekker samen te babbelen en gingen vaak vroeg naar bed. Van de hitte kan je altijd zo moe worden.

Op woensdag deden we weer hetzelfde olifantenritueel als de dag ervoor. Daarna gingen we gaan “raften”. We zaten in de boot en het was eerder varen dan raften, haha. Ook wel leuk natuurlijk! Ik wou iets doen dus ging ik vooraan ging zitten en begon ik te paddelen. De omgeving was wel mega mooi! Echt mega mooie natuur.

Op het einde van de tocht was er een hotwaterspring. Deze was niet vulkanisch maar werd warm door een soort steen. De coördinatoren konden het niet zo goed uitleggen.

Hierna zat de dag er al weer op.

Donderdag deden we weeral dezelfde olifantenroutine en moesten we beslissen of we de volgende dag nog een dag bij de olifanten wouden blijven of een waterval gingen bezoeken. Ik wou natuurlijk bij de olifanten blijven, ik kreeg er maar geen genoeg van. Er waren wel 2 leden van onze groep die zich altijd verveelden omdat er “niets” te doen was. Zij wilden graag naar de watervallen maar de olifantenteam heeft gewonnen, YES! We zijn hier voor de olifanten, niet iedereen kan zoiets doen dus moesten ze maar niet klagen. Ze waren vrij lastig dat ze niet naar de waterval konden, rotverwende kinderen ;-).

Die donderdag avond gingen we kamperen! Eerst moesten we zo een 40tal minuten naar boven hiken met het eten, tent en andere spullen. Toen we allemaal bezweet boven waren hadden we echt een prachtige view. We zagen er de zonsondergang, aten voor het kampvuur, maakte marshmallows en zongen wat. Het was ook volle maan dus er was voldoende licht om te zien. Perfect om te gaan kamperen dus! De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben we meteen weer ingepakt om terug naar huis te gaan voor een lekker ontbijt.

De bananenbomen moesten we niet meer kappen dat hadden de andere mannen al voor ons gedaan. We moesten gewoon eten geven en met ze zwemmen! Ik was vrijdag eigenlijk niet tevreden. Er waren een paar kinderen en pubers gekomen en ik vond dat ze gemeen deden tegen de olifanten. Ze riepen steeds, de kleintjes sprongen op hen van alle kanten en de pubers sloegen vaak op hun slurf. Ik kon niet meteen op hen beginnen roepen want er was ook een nieuwe man bijgekomen. Ik veronderstelde dat het de boer was en als dat nu zijn kinderen waren en ik op hen begon te roepen hij niet blij zou zijn. Niet dat ze me ook maar verstaan zouden hebben…. Het enige wat ik kon doen was mijn beste bitchface geven.

Daarna heb ik wel vele knuffels geven aan de olifanten, zeker aan mijn favoriet (Mowha) ;-). Ik vind het wel jammer dat ik ze niet meer zal zien. Ik heb zo een leuke tijd met hen beleefd en ik vind het zo’n geweldige beesten.

Nog iets dat ik van mijn bucketlist kan schrappen, olifanten geknuffeld, gekust en eten gegeven. Ook al kreeg ik soms wat snot in mijn gezicht (en ja, bijna eens in mijn mond) tijdens het eten geven. Ik zal ze nooit vergeten.

Volgende week weer iets helemaal nieuws, Thaiboksen! Tot dan !