Einde Zuid-Afrika, Laatste blog...

Oké, dit is het dan. Mijn laatste blog voor een lange tijd. Ik ben ondertussen al een week thuis maar vond het moeilijk om aan deze blog te beginnen.

Ik moet nog schrijven vanaf maandag 30 mei! Ik voelde me niet zo goed doordat ik de dag ervoor zo lang in koud water had moeten zwemmen. Maar dat hield me niet tegen om te werken. S ‘morgens gingen we naar een ander stuk reservaat waar er heel veel stenen gestapeld waren. Wij moesten deze allemaal in een truck laden. Dan brachten we ze naar een plaats waar de weg gerepareerd moest worden. Onderweg zagen we eindelijk de welpen van 3 maanden oud met alle leeuwinnen. Eindelijke zag ik deze prachtige beestjes. Zo mooi!! Maar toen kwam de tractor aangereden met alle stenen, schrokken ze en liepen ze weg.

Nadat we dan alle stenen hadden uitgeladen gingen we naar de refter voor ontbijt en na het ontbijt gingen we dan meteen weer aan de slag met de weg te repareren. We zetten een liedje op, gingen in een rij staan en gaven dan zo mekaar de stenen door. En natuurlijk werd er wat gezongen.

In de namiddag gingen we dan voor een gamedrive. En we hadden weer geluk! Voor het eerst zagen we de 2 buffels! Eindelijk had ik 4 van de 5 van de Big 5 gezien. Toen we klaar waren met het bewonderen van deze dieren kregen we ineens een lekke band. We hadden nog maar 150 meter gereden.  Een half uur later zagen we 200m verder een kudde olifanten voorbijwandelen. Na anderhalf uur kwam er een andere ranger ons uit de nood helpen. Gelukkig waren de buffels en olifanten onze kant niet opgekomen want deze zouden wel agressief kunnen zijn.

Dinsdag ochtend voelde ik me nog slechter en mijn oor deed weeral pijn. Ik had er ook al last van gehad door het duiken en zwemmen in Australië. Ik deed wel mee met de ochtendactiviteit. We moesten planten onkruidvrij maken en bloempotten weer in orde brengen.

Maar daarna bleef ik in Kubs om wat te rusten. Er waren ook nog 2 andere meisjes die ziek waren. We hebben allemaal wat zitten dutten. De anderen gingen voor een hike van zo’n uur of 5.

Woensdag was Emie jarig. We hebben haar s’ochtends verrast en vertrokken toen om de hekken te controleren. Er waren veel hekken stuk (geen elektriciteit meer). De leeuwen hadden een paar weken geleden op een waterbeest gejaagd vangen maar het was tegen de hekken gelopen.

Daarna reden we weer even in het reservaat en zagen we alle leeuwen en de kubs weer! Het was onze lucky week. 

Na het ontbijt gingen we bomen hakken! Dat vind  ik het leukste! Ik heb een paar goede dikke bomen omgekapt. Op een bepaald moment was ik wat verder verwijderd van de rest en hoorde ik wat gegrom. Ik keek rond mij maar zag niets. Toen hoorde ik het weer en de mensen die bij mij in de buurt aan het hakken waren hoorden het ook. Ik was een beetje bang want ik kon mezelf wel beschermen met mijn mes maar wou geen dier pijn doen. We gingen er snel vandoor en verwittigenden onze Allister, onze coördinator, (echt nog een leuke pee :-p) . We keerden samen terug om te zien wat het was. Het bleek een ander coördinator te zijn die zo’n 25 meter verderop geluiden aan het maken was.. Iedereen lachte ons dus uit maar wij konden er zelf ook mee lachen. Ik zal het in ieder geval nooit vergeten.

Voor Emie’s verjaardag gingen we in de namiddag nog voor en gamedrive. We zagen de olifanten en er was een baby olifant die Christmas heette omdat hij tijdens die periode geboren was. Hij was dus nog maar een 6 maanden oud! Hoe lief!

Die avond was er een grote Cake voor Emie! Maar de patisserie in België is toch nog altijd beter ;-).

Donderdagmorgen was ik even in paniek want ik vond mijn zak niet meer waar al mijn betaalkaarten inzaten. Dus was ik de hele ochtend aan het zoeken maar vond hem niet. Dan deed ik maar mee met de ochtendactiviteit. We moesten de leeuwen eten geven. Gelukkige was alles al in stukken gekapt en in al in de truck geladen. We moesten alles gewoon met een schep over het hek gooien.

Ik had overal gekeken waar mijn zak kon liggen behalve in het hotel, ik was er de avond ervoor geweest maar was er zo van overtuigd dat ik hem toen niet mee had dat ik er niet had gezocht. Een van de coördinatoren vond hem natuurlijk daar. Ik  geef niet graag toe dat ik fout ben maar ja ik had het goed fout!

Hoe blij was ik ! Daarna gingen de anderen naar de school maar ik vond het er niet zo leuk. Ik doe er niets nuttig. Dus ben ik met een paar voor een gamedrive gegaan. We kunnen dat alleen doen omdat er een Engelse jongen, genaamd Sam, er tijdelijk als ranger werkt omdat hij zo goed gepresteerd had met zijn “ranger course”.

We zagen niets interessants gezien maar opeens kregen we weer een lekke band. De 2de in 4 dagen. En het was dan nog met dezelfde persoon. Hij helemaal gefrustreerd. Maar ik vond het wel leuk want we konden dan even uit de wagen en in het reservaat lopen. Ik vond dat mega leuk! Na een uur kwamen ze onze band te repareren en weg waren we weer!

We waren een beetje laat voor lunch maar gelukkige hadden ze iets voor ons overgehouden.

In de namiddag ging ik ook niet naar de olifanten en bleef ik in kubs.

Vrijdagochtend gingen we de Bles Boks (soort antiloop) tellen. Ik vond het echt een hele leuke rit, Allister staat toe dat we muziek kunnen opzetten tijdens het rijden. En dan zongen we met zijn alle in volle borst mee! Ik vond dat zo leuk!

Tegen het einde van de gamedrive zagen we Caracals - dit zijn kleine katachtigen - ze hadden een impala gedood en waren deze aan het opeten. Je kan ze niet zo gemakkelijk spotten dus was ik zo blij ! Zelfs Allister en Sam hadden ze nog niet gezien. Gelukzakken dat we zijn!

Tegen 10u 30 vertrok iedereen op weekend. Ik bleef in Kwantu met 3 anderen omdat ons geld allemaal op was. Ik had juist nog wat geld over voor wat souvenirs. Ik vond het wel jammer dat ik niet met de rest meekon want achteraf  leek het erop dat ze zich goed hadden geamuseerd…

Ik heb dat weekend niets speciaals gedaan. We zagen gewoon films, series, ik ben nog eens naar de Touchfarm geweest, tennis gespeeld en op het internet gezeten. Voor één ding was ik wel heel blij want in het hotel was er een zender waar ze de match van de rode duivels tegen Finland uitzonden! Ik was zo blij dat ik deze kon zien.

Dat weekend waren er ook 40 Indiërs in het hotel. Ze maakten heel veel lawaai en hadden wat dingen in de inkomhal stuk gemaakt omdat ze er foto’s mee wouden maken.

Maandagochtend, 6 juni, werkten we verder om de planten weer te herstellen en nog onkruid weg te halen.

Tegen 10 uur gingen we de weg verder herstellen en in de namiddag gingen we weer voor gamescouting. Deze keer gingen we op zoek naar de blauwe en zwarte wilderbeast.

Maar het was een trieste avond want er was een meisje dat wat hartproblemen had en ze moest naar het ziekenhuis omdat ze zich niet goed voelde…

Dinsdag moesten we weer de leeuwen eten geven, maar deze keer moesten we de truck volladen. Er lag een berg vol veulens en ingewanden op de grond. Deze moesten we inladen. Vele deden niet mee maar ik wou wel. Ik vond het alleen moeilijk om die dode veulens te zien. Doet pijn aan mijn hart. Dat doet je overwegen om vegetarisch te worden, maar ik hou teveel van vlees.

Tegen 10u gingen we weer het onkruid naast de hekken wieden. Nog altijd vind ik dit een nutteloze job. Gelukkige scheen de zon, was het lekker warm en konden we als we pauze hadden even in de zon liggen.

In de namiddag zat het werk er nog niet op. We gingen bomen hakken. Ik kwam goed overeen met een Engels meisje, Emma. We vonden een bepaald mes heel cool, het  leek op een mes van een ork uit the Lord of the Rings. We besloten samen te werken. Eerst hebben we een paar dunne boompjes gekapt maar toen zagen we een uitdaging  ! We gingen een dikke bomen omhakken! Om de beurt sloegen we op de boom. Het duurde lang maar het ging vooruit. We wilden deze boom alleen met ons tweetjes doen omdat als prestatie. Een uur later was het tijd om af te ronden en lag onze boom er bijna. We hebben al onze woede uitgeklopt, iedereen was voor ons aan het supporteren en het is ons gelukt! We killed the fucking enemy! Haha!

We gaven elkaar een goede knuffel en een high-five, we hadden ons goed geamuseerd.

Woensdag was ook een leuke dag! We gingen voor een ochtend gamedrive en zagen we de zonsopgang. Tegen 10u30 gingen we weer voor een hike! Ik wou mezelf eens bewijzen en ik kwam als één van de eersten aan.  We waren met een hele grote groep, er waren zo’n 25 nieuwe mensen gekomen waren die week! Ik was blij en trots op mezelf ! Er waren zelfs een paar Engelsen beginnen wenen omdat ze niet meer konden. Dat vond ik wat belachelijk…

We waren tegen 15u30 terug en dan besloot ik met nog 3 anderen het zwembad in te springen. Het was echt goed weer! We wisten wel dat het water heel koud moest zijn, we sprongen er met z’n allen in en schreeuwden het uit omdat het water ijskoud was. De andere durfden achteraf terug in het water te gaan maar ik had het gehad! Haha! Ik heb me dan maar wat in de zon gelegd.

Donderdagmorgen gingen we iets doen wat ik nog nooit gedaan had. We moesten een constructie uit elkaar halen, de nagels uit het hout halen en het in stukken snijden. Ze waren ooit begonnen om een nieuw hotel te maken in het reservaat maar hadden de bouw stopgezet. Nu moesten wij dat allemaal afbreken. Dat was eens iets nieuws en was dus wel leuk.

Veel mensen gingen daarna naar de school maar omdat het misschien mijn laatste kans was om nog een gamedrive te doen overdag was dat nu het moment. Sam was weer de chauffeur. De leeuwinnen hadden blijkbaar een dier gedood en hij wist waar het lag. We zagen er allemaal kraaien rondhangen en vonden botten met nog bloed aan. Enkel de beenderen ontbraken. We zochten de leeuwinnen en de kubs en hebben ze allemaal gevonden. Ik was zeer blij ze allemaal nog eens te zien.

Het was mooi weer en ik had ook geen zin om naar de olifanten te gaan dus bleef ik met de meeste in onze kubs. Mathilde en ik gingen nog snel even naar de Touchfarm, ik wou die aapjes nog laatste maal aanraken. We sloten beiden kooien maar er was zoveel wind dat beiden deuren openwaaiden. En er ontsnapte een aapje ! Mathilde en ik raakten helemaal in paniek. Ik probeerde achter het aapje te lopen, mijn hart ging tekeer! Ik kreeg hem niet te pakken maar hij was zelf ook bang en is uiteindelijk dan toch zelf in de kooi teruggekeerd. Mijn hart ging nogal te keer en dit zeker nog tien minuten lang ! Ik moest dringends iets rustiger doen, zonnen bvb, ja zonnen in de winter! Het was de eerste week dat het zo warm was, zo’n 25 graden! Maar het koelt wel snel af rond 16 uur.

Die avond gingen we voor een nightdrive. Ik was niet zo in form omdat ik wist dat het mijn laatste avond was. Ik was voor het eerst vrij stil en had veel gemengde gevoelens. We zagen wat leeuwen, leeuwinnen,  een nijlpaard en olifanten. Dat was wel leuk. Deze keer had ik mijn eigen zaklamp mee dus ik kon zelf kijken naar waar en wanneer ik wou.

Die avond hebben we ons met z’n allen nog goed geamuseerd op ons terrasje. We hadden wat muziek opgezet en hebben nog eens goed gezongen, voor een laatste keer…

De volgende ochtend moesten we bomen kappen. Maar omdat er zovelen niet kwamen opdagen (uit luiheid ?) besloot onze coördinator, Densley, om nog een gamedrive te doen. We waren maar met 8 van de 16. Er ontbraken vaak veel mensen in de ochtend omdat ze langer willen slapen en minder willen werken, kuch ‘luie mensen’ kuch. Maar deze keer waren we echt met te weinig. Dus reden we wat rond in het reservaat, roddelden we een beetje over de nieuwe mensen omdat deze 3 maand bleven en wel heel egoïstisch leken. Densley zou hen de “ranger course” moeten geven en hij had er echt geen zin in om met hen 3 maanden rond te hangen.

Ik ging weg op het perfecte moment. Na het ontbijt was het tijd voor mij om te vertrekken. Snel mijn laatste spullen inpakken en weggaan.

Ik wou echt niet weg. Ik had eigenlijk nog 1 weekje extra willen blijven maar ik moest echt naar huis. Ik had tranen in de ogen toen ik moest vertrekken omdat het gedaan was. Mijn laatste avontuur zat er op.

Ik heb iedereen nog een dikke knuffel gegeven en hoop velen van hen ooit terug te zien. Ik ging naar Port Elisabeth en de anderen gingen terug naar Jeffery’s Bay. Ik was er gelukkig niet alleen, er waren nog 4 anderen van mijn groep met me mee samen met nog een aantal nieuwe mensen. En ja, ik kan bevestigen dat de nieuwelingen inderdaad zeer egoïstisch waren en ze irriteerde me mateloos. Gelukkig was het maar voor 1 dagje. Ik deed al mijn inkopen en ging zondagmiddag vliegen. Op de luchthaven heb ik een Duits meisje leren kennen dat uiteindelijk ook op dezelfde vlucht zat als ik. We moesten minstens 4 uur wachten in Johannesburg dus hadden we mekaar ook als gezelschap tijdens het lange wachten. In Doha had mijn vlucht naar België dan ook nog eens vertraging… Maar ik ben er uiteindelijk geraakt. Ik landde zo rond 16 uur en daar stonden mijn moeder en haar beste vriendin Kaatje. Ze moesten buiten aan de luchthaven wachten door de aanslagen, uit veiligheid.

Ze stonden er met een groot bord met “Emma” op geschreven. Ik was zeer blij om ze te zien. Ik sprong in hun armen. We moesten allemaal een traantje wegpinken.

Na een uur waren we eindelijk thuis was er was overal file. Toen we in mijn straat reden stonden er veel mensen op mij te wachten. Een paar mensen van mijn straat en veel familie! Ik vond dat echt leuk. Veel vrienden van me konden er niet bijzijn doordat ze nog volop in examens zaten. Maar er zijn er toch nog een paar op een “rappeke” kunnen langskomen. We aten goed pakje frieten gegeten! Dat had ik gemist!!

Ziezo. Met pijn in mijn hart moet ik zeggen dat dit mijn laatste blog is voor een lange tijd. Ik heb de tijd van mijn leven gehad! Ik heb zoveel bijgeleerd en ervaren. Ik zal het sowieso missen. Maar dat betekent niet dat het gedaan is voor mij! Ik heb al andere plannen voor wanneer ik klaar ben met Hogeschool, om er nog een jaartje ervandoor te gaan.

Ik raad dit echt iedereen aan, als je dit ook wil doen, ga er dan voor en laat niets je in de weg staan!

Ik wil iedereen bedanken om mijn blog te lezen en hopelijk tot binnen een 4 à 5 jaar. Ik wil nog meer avontuur!