Boeddhistische week en laatste weekend Bangkok

Zoals ik het al een paar maal vermeld heb, de tijd vliegt echt! Deze week was het al mijn laatste week in Thailand. En natuurlijk wou ik tijdens mijn laatste week nog iets bijleren over de Thaïse cultuur. Daarom had ik besloten om deel te nemen aan een boeddhistische week. Ik waarschuw dat dit een lange blog zal worden omdat ik graag opschrijf wat ik bijgeleerd en gezien heb. Ik wil me dit allemaal binnen 5 jaar nog herinneren !

Maandagmorgen vertrok ik met al mijn spullen vanuit Singburi naar Wang Nam Khiao. Daar heeft GreenWay ook een hotel waar mensen aan een boeddhistische week of een ander programma (forest week) kunnen deelnemen. Maandag hebben we niet veel gedaan omdat we zo’n 5 à 6 uur onderweg waren. Onderweg hebben we ook een nationaal park bezocht maar dat was niet zo leuk. Er waren heel veel bezoekers ( was ook de laatste week vakantie voor de kinderen).

Gelukkig vertrokken we na een uurtje alweer verder. Eenmaal in ons hotel installeerde iedereen zich in zijn kamer, gingen we avondeten en gingen we naar een ander nationaal park. Daar waren koeien die blijkbaar speciaal waren omdat ze bruin waren en hun poten wit. De coördinator vond deze dieren helemaal geweldig. De poten leken volgens hem op kousen. Daar zagen we ook wel een hele mooie zonsondergang.

Dinsdagochtend moesten we om 6 uur opstaan. We gingen naar een plaats waar men normaal rijst verkoopt maar deze was op dus kregen we sapjes. We hadden voedsel of drank nodig om aan de monniken te geven als ze het dorp rondgingen. We gingen naar een tempel waarvan een Australische Head monk de eigenaar was. We gaven aan de monniken hun sapjes en mochten dan binnen het domein. De bedoeling was dat we ook de tempel binnenuit zouden bezoeken maar deze gingen die dag helaas niet open.

Als alle monken rond geweest zijn en ze al het voedsel en drank verzameld hebben maken een aantal  vrouwen het eten klaar. Tegen 8 uur 30 hadden ze een gans buffet klaargemaakt. Toen kwam de Head monk langs en heeft hij even met ons gebabbeld. Wij moesten op de grond zitten op onze onderbenen (wat helemaal niet comfortabel was) voor respect te tonen. Hij vertelde ons dat mensen (vooral Westerse) steeds in het verleden of toekomst denken en dat het belangrijk is om in het NU te leven. Daarna zei hij een vers op om ons te zegenen voor het ontbijt. Daarna gingen alle monniken eerst hun eten halen in hun speciale, heilige kom. Een man hield deze kom ook voor hen vast. Daarna gingen de mannen en dan de vrouwen. Vrouwen zijn hier minder waard dan de mannen. Alleen mannen mogen iets vasthouden of iets aangeven aan de monniken. Terwijl het wel alle vrouwen zijn die al vanaf een 5 uur staan te koken voor het hele buffet ! Daar had ik het wel wat moeilijk mee. Ik had gehoopt dat mannen en vrouwen gelijk zouden staan. Daarna konden wij eindelijk ook genieten van het buffet! Alles was al warm, het was avondeten voor mij. En al het eten was zo pikant maar lekker! Ik werd wel wat rood en kreeg een loopneus van het pikante eten.

Normaal gezien staat er op het programma dat de head monk (die heel goed Engels kon) ons dingen zou vertellen, bijleren over het boeddhisme. Hij zou ons ook op al onze vragen antwoorden. Maar doordat de school in dat dorpje bijna ging starten ging hij boeken en andere dingen uitdelen aan de kinderen. Dus zaten we daar met al onze vragen. De tempel was gesloten en we konden niet met hem spreken. Dat waren de hoogtepunten van de dag, dus dat was wel teleurstellend. We gingen dan maar om 9 u 30 terug naar het resort en deden we niets tot lunch.

Om 14 uur toonden ze ons een documentaire over Boeddha. Ik snapte nu al wat meer over het boeddhisme maar ik had alleen nog meer vragen gekregen. Onze coördinatoren wisten ook amper antwoord op onze vragen.

Maar dit is wat ik uit deze documentaire geleerd heb. Boeddha was geen God. Het Boeddhisme is dan ook de eerste religie dat niet tot een God bidt maar voor een mens.

Boeddha was een prins ergens in een stad of dorp in het noorden van India. Zijn moeder had een droom dat haar kind speciaal ging zijn en voor religie ging kiezen in plaats van te regeren over een koninkrijk. De moeder stierf tijdens de bevalling maar de Koning wou haar niet geloven dus daarom hield hij zijn zoon, Siddhattha tot zijn 16e in het paleis (buiten eens als hij 8 jaar was). Hij deed zich voor hoe zijn vader hem zou willen zien. Trouwde en had een kind. Maar hij besloot op een dag dan toch weg te lopen om antwoord te krijgen op de vraag “wat is het nut van het leven?” Hij was op zoek naar spirituele vrijheid.

Hij knipte al zijn haren af  en ruilde zijn kleren in voor doeken. Hij leerde dingen over andere Godsdiensten maar die stonden hem niet aan. Toen besloot hij heel veel te gaan mediteren altijd op andere manieren, maar hij deed altijd iets verkeerd. Toen besloot hij een hele week te mediteren onder een boom. Toen ontdekte hij ‘Enlightenment’ en werd hij “Boeddha”. Englightenment staat voor vrijheid van lijden en van mentale zwakheden. Daarna ging hij de ‘Dhamma’ ( wordt omschreven als, the truth things are) geven aan zoveel mogelijk mensen. Toen hij stierf zorgden zijn zoon en andere aanhangers dat de Dhamma verder bleef gaan. De documentaire was van BBC dus als je geïnteresseerd bent weet ik zeker dat je deze kunt vinden.

Wat ik dan niet snap is dat als boeddha al zijn rijkdommen heeft opgegeven, het lichaam ook niet belangrijk vond (want dat is juist een ding waar je ziel in opgesloten zit), dan vraag ik me af waarom Thailand duizenden euro’s spendeert om allerlei tempels te bouwen speciaal voor Boeddha. Al deze gouden standbeelden. Iedereen die altijd geld moet doneren aan de tempels. Ze willen altijd goede dingen doen. Ik vraag me af hoeveel levens ze wel met al dat geld hadden kunnen redden.

Na zoveel onbeantwoorde vragen gingen we s’avonds naar een lokaal marktje. Daar hadden Marine, Charly en ik zoveel medelijden met levende kikkers die in een emmer zaten, klaar om gebakken te worden. We kochten elk één en lieten deze onderweg vrij, dicht bij een meertje bij het resort. We waren blij toch een paar kikkertjes gered te hebben.

De volgende ochtend moesten we weer om 6 uur op. We gingen weer naar dezelfde straat daar gaven we aan elke monk een schepje rijst in hun heilige kom. Daarna deden zij al het voedsel dat ze verzameld hadden in 1 grote kom.

We gingen dan naar het domein waar al deze monken leven. Daar hielpen we even in de keuken en moesten daarna flessen vullen met water. Ze hadden een paar kranen met drinkbaar water.

Daarna gingen we een half uur mediteren en rond 8 u 45 begon de zegen voor het ontbijt dat zo een half uur duurde. Dit vond plaats in hun eigen tempel. We moesten altijd een kussentje nemen en weer in deze oncomfortabele houding gaan zitten. Voor dat we mogen zitten moeten we wel 3 maal knielen voor Boeddha.

Tegen 9 uur 30 was het eindelijk tijd voor ontbijt!! Er was weer een heel buffet maar wij mochten weer pas als laatste. We moeten wel veel eten nemen want we krijgen maar 1 maaltijd per dag in de tempel! We mogen wel nog snacken tot en met 12 uur. En je mag pas de volgende ochtend weer eten als je de lijnen op je handen kunt zien door de zon. Je mag ook alleen maar warme drankjes drinken van 6 -8 uur en van 16 tot 18 uur. Na de buik goed rond gegeten te hebben gingen we even naar ons verblijf. Daar sliepen we op hele dunne matrassen allemaal naast elkaar op een verhoogje. We hadden dan ook even onze ogen toe gedaan om te verteren. Tegen 11 uur 30 hadden we afspraak met de Head monk van het domein. Hij was zo een klein en dik ventje dat er wel schattig uitzag. Hij sprak wel geen Engels. Hij had zich geïnstalleerd op zijn troon, zegende ons en wij doneerde wat geld (de coördinator eigenlijk want wij hadden er al voor betaald). Altijd als er iets gedoneerd wordt moet iedereen ‘Satu’ zeggen. Dat betekent “dank u “ maar dat gebruik enkel in tempels enzo. We moesten dan ook allemaal in een buiging positie liggen en hij had dan een hele lange stok. Hij tikte iedereen op de rug en zegende ons nog eens. Daarna gooide hij sapjes en snoepjes naar ons. Het voelde even als Sinterklaas.

Onze coördinator vroeg hem of hij een monk zou kunnen vragen om al onze vragen te beantwoorden over het boeddhisme. Er kwam een 36 jarige man. Hij vertelde ons dat hij ooit zelf eigenaar was geweest van een bar en dat hij op zijn 28ste monk was geworden.

Hij vertelde ons dat alle monken Enlightenment willen bereiken of anders ook even naar de hel gaan voor ze naar de hemel gaan. Er zijn ook 4 stappen van Enligtenment :

-1 is Enligtenment ontdekken

- 2 dan kan je mensen hun gedachten lezen

-3 kan je spiritueel vliegen

- 4 kan je alle talen lezen.

Een monk mag ook geen woede of passie uiten. Hij vertelde ons als voorbeeld dat hij iedereen (vooral alle vrouwen) bekijkt als een lopend skelet met vuile ingewanden en dat dat allemaal stinkt  opdat hij geen passie zou kunnen voelen.

Ook een goede manier om te mediteren als je teveel denkt in plaats van ademhalen is dat je elke ademhaling moet tellen van 1 – 5, 1 – 10, 1 -15, … dat moet ik dus toepassen !

De monks mogen zichzelf niet in de spiegel bekijken omdat je lichaam en uiterlijk niets uitmaken. Dus als je monks ziet met dikke Gsm’s of IPad’s die altijd selfies maken zijn dit geen goede monks. Ze mogen zich ook nooit entertainen, dus geen spelletjes spelen of zingen,… Wij vroegen ons af, als je in een bar gewerkt moet hebben je toch normale muziek moet missen. Maar deze monk deed aan Chanting tijdens het douchen om het niet te veel te missen. Want de meeste liedjes gaan ook over liefde en ze mogen geen liefde voelen.

Als ze hun familie opzoeken mogen ze er dan ook maximum maar 3 dagen blijven. Om niet teveel gevoelens te krijgen of terug banden te ontwikkelen.

Ik vond het dan ook raar dat er Samanenen (kinderen die monk zijn) waren. Want je kan maar monk worden als je 20 jaar bent. Dat komt omdat hun ouders ze hier tijdens de vakantie naartoe sturen en hopen dat ze later monk worden. Zelf zou ik dat nooit willen doen, je kind moet dan al zijn gevoelens opgeven. En ze krijgen maar 1 maaltijd per dag en amper slaap.

Alle mannen moeten dan ook op hun 20ste voor een bepaalde tijd monk zijn. Alle mannen moeten het eens gedaan hebben. Dat kan zijn dat het maar een week duurt, het kan altijd verschillend zijn.

Ik had dan ook mijn vraag gesteld over de Tijgertempel (waarom ze tijgers zo slecht behandelen terwijl dat niet mag van hun religie) maar de monk kon me niet een goed antwoord geven. Hij vertelde dat hij nooit zo’n beest zou willen hebben en hij ze liever naar de bossen stuurt. Niemand kon me dus op deze vraag antwoorden.

Hij vertelde me we dat de Head monk 2 luipaarden had gehad maar dat er 1 ervan was ontsnapt. Die zit nu blijkbaar ergens in de bossen. Geen enkele monk gaat daar nog mediteren.

Dat moeten monks ook vaak doen : naar bossen gaan of op rotsen beklimmen om daarna ergens te gaan mediteren. Er zijn al een paar monken gestorven door tijgers maar dat kwam blijkbaar omdat de kracht van hun gedachten niet sterk genoeg was. De Head monk zou ooit al eens een tijger hebben tegengehouden om hem aan te vallen, enkel door zijn gedachten. Hij is blijkbaar al heel sterk. Ik vroeg of we de volgende dag de luipaard eens mochten zien en de coördinator zou het aan de Head monk vragen.

Dat waren vooral de belangrijkste en boeiendste dingen die ik heb onthouden van wat hij ons verteld heeft. Daarna moesten we weer aan het werk met flesjes te vullen en gingen we terug wat slapen.

Om 18 uur gingen we dan terug naar de tempel. Daar mediteerden we weer voor een half uur en toen begon de Chanting. Dat is een soort gezang ter eren van Boeddha en het gaat over het Boeddhisme. Dat duurde zo een 2 uur. Was echt wel saai, luisteren naar een eentonig gezang waar je niets van snapt. Ik was mijn tekst vergeten mee te nemen en dus ik kon ook niet meelezen. Anders zou de tijd toch een beetje sneller zijn gegaan.

Na het Chanten gingen we weer naar de kamer en gingen zo snel mogelijk slapen want we moesten om 3 uur 30 opstaan. De Chanting begint s’morgens al om 4 uur. Deze keer was het gelukkig maar een uur en een half.

Daarna sliepen we nog voor een uurtje en dan was het weeral tijd om rijst te geven aan alle monks. We gingen weer mediteren en we werden weer gezegend. Eindelijk konden we dan ook eten want ik had honger! We gingen weer wat slapen en in de namiddag gingen we dan weer voor 2 uur flessen vullen. Normaal zouden we de Head monk nog eens zien maar deze was dan ook weg voor 2 dagen. Geen Head monk meer gezien en geen luipaard… We hadden gevraagd of we weer een monk konden spreken want we hadden weer wat vragen die we vergeten te stellen waren maar dat ging niet meer doordat de Head monk er niet was.

We gingen weer naar onze kamer ons bezighouden tot dat de avond Chanting begon en gingen we weer vroeg slapen. Dit vond ik wel maar een saai dagje.

Vrijdagochtend was niemand in de stemming om terug om 3 u 30 op te staan om naar de Chanting te luisteren. Dus sliepen we tot 6 uur, gingen we weer rijst geven aan de monks en gingen we zoals gewoonlijk mediteren om daarna te ontbijten. We maakten onze zakken klaar en spraken we met een andere monk omdat we nog een donatie moesten maken. Hij sprak wel geen Engels. En weer kregen we weer een sapje en ook een boek.

We keerden terug naar het resort en de week zat er al op. Ik vond het heel boeiend en leerrijk maar ik vond dat we teveel vrije tijd hadden gekregen. Ik had gehoopt nog meer te leren over het boeddhisme maar niet dus. Ik weet in ieder geval al iets en ik heb een boek… hahaha.

Tegen 14 uur reden Ellen en ik in een mini van naar Bangkok. We verbleven in het New Road Guest house. Echt een aanrader! Zeer proper en ze kunnen je tips geven en trips organiseren als je wilt! We kregen zomaar 20 % korting op onze kamer en omdat we zo lief waren (vertelde de receptioniste) gaf ze ons een betere kamer. Wat je allemaal niet kunt bereiken met vriendelijk zijn ;-).

Toen we geïnstalleerd waren gingen we naar de Khoa San Road gewoon omdat je daar moet geweest zijn! Met nieuwjaar was het onmogelijk om er te geraken. Er waren veel gezellige bars en kraampjes. Ik vond wel dat ze de muziek heel luid speelden. Ik moest letterlijk roepen tegen Ellen opdat ze me kon verstaan. Het deed ook pijn aan mijn oren. Dan zijn we maar ergens op het einde van de straat iets gaan drinken waar het nog doenbaar was. Iedereen verkocht er schorpioenen en sommige zeiden dat het smaakte naar popcorn en anderen naar bacon. Ik wou dat ook eens proberen! Maar ik vond het afschuwelijk, haha. Ik kan zelf niet goed beschrijven hoe ik het vond smaken. Heel knapperig. Ik moest meteen water drinken want ik kreeg het niet goed binnen, haha.

Tegen 2 uur lagen we in ons bed want we waren wat moe van onze week. Natuurlijk was ik ook wakker om 6 uur ;-). Dan zijn we naar Jatujak Market geweest, de grootste weekendmarket in Azië. We hadden onszelf beloofd om amper iets te kopen maar het was heel moeilijk, dus voor mij onmogelijk. Ik had juist de dag ervoor een pak naar huis gestuurd met allemaal souvenirs. Gelukkige pasten deze laatste dingetjes net in mijn bagage. Daarna wilden we naar Grand Royal Palace bezoeken maar de taxichauffeur heeft ons naar een ander soort paleis gebracht. We dachten dat het andere dicht in de buurt was, niet dus. We hebben we dan maar een paar foto’s van genomen omdat we er toch waren. We besloten om ergens te eten en dan naar het Lumpinipark te gaan. Het park staat bekend voor zijn grote reptielen. We liepen er wat rond en namen een paar leuke foto’s.

Hierna gingen we naar de cinema in een shoppingcenter. De shoppingcentra in Bangkok zijn echt ongelooflijk! Zo groot en chic! Auto’s overal, de duurste winkels die je je kan inbeelden, op de hoogste verdieping waren 3 soorten bioscopen. Ik wou eerst heel graag een Imax movie bekijken. Dat zijn de grootste schermen ter wereld. Maar ze speelde alleen maar Captain America, civil war. Ik wou deze heel graag zien maar Ellen vindt deze films maar niets. Dan zijn we naar een “normalere” bioscoop geweest waar we Bad Neighbours 2 hebben gezien. Deze was echt een hele leuk film, beter dan ik had verwacht! Alles was weeral heel chic in deze cinema! Alleen de rijkste mensen van Thailand lopen daar dan rond. Voordat de film begint moet iedereen altijd rechtstaan en tonen ze een video ter ere van de koning. Ik ga blij zijn als ik uit Thailand weg ben om niet elke dag zijn gezicht 20 keer te moeten zien. Dat is toch erg, mensen worden precies gedwongen om de koning zo te eren. Iedereen moet wel een foto van hem in zijn huis hebben en als je met meer dan 2 mensen over de koning praat is dat verboden en zou je boetes kunnen krijgen. Dat wordt dan bekeken als roddelen. Ik vind het maar vreemd.

Na de film gingen Ellen en ik voor het laatst nog eens naar een lekker Thais restaurantje. Ergens verder in de straat kwamen we ook een hondencafé tegen en Ellen smeekte mij om binnen te gaan. Daar hebben we wat gedronken en liefde gegeven aan deze honden en daarna zijn we weer naar het hotel gegaan. We waren moe van een hele dag stappen. En voila, dat was als mijn laatste dagje Thailand.

Ik vond Thailand echt een geweldig land en kom waarschijnlijk terug want ik wil nog een paar dingen doen! Heb het echt op de perfecte manier beleefd. Cultuurweek, strandweek, olifantenweek, thaiboxingweek, weekje naar het Zuiden en Boeddhistische week. Ik heb zoveel geleerd over dit land en zijn cultuur. Ik heb nergens spijt van! Geweldige ervaringen opgedaan!

Op naar mijn laatste stop en laatste maandje van deze worldtrip. Op naar Zuid-Afrika! Zie jullie daar!